Dauwpop

'tWas fantastisch! Het programma was helemaal prima, de sfeer was goed. En tot ons aller verbazing waren alle vijf de kinderen die we bij ons hadden, allemaal zelfvoorzienende bedrijfjes op zich. Lege glazen rapen leverde voor hen allen de koek en zopie voor de hele dag op, en voor sommigen 30 tot 60(!!) euro!
Het weer was niet fantastisch, maar het was droog en daar waren wij alle 12.000 bezoekers blij mee...!

Waar ik deze week blij van werd/word.

Van Renske kreeg ik de Happy Award! Nah, dat is toch leuk! Dank je wel Renske!

10 dingen waarik blij van word, moet ik noemen. Dat is niet zo moeilijk, er zijn heul veul dingen waar ik blij van word! Soms denk ik wel eens dat ik en beetje zalvig aan het worden ben, zo blij als ik soms ben. Dus dat is wel een makkie, eigenlijk. Ik maak er een extra uitdaging van door te vertellen waar ik deze week blij van werd, of nog word.

1. Dat je zoon thuiskomt met een trotse 7 voor een spreekbeurt waar hij nogal zenuwachtig voor was.
2. Dat je andere zoon helemaal niets snapt van een proefwerk dat hij maken moet, en dat hij thuis komt met de mededeling dat hij dit proefwerk eigenlijk al voor de vakantie heeft gehad (was ik helemaal vergeten, mam) en dat deze zo slecht gemaakt is door de hele klas, dat ze het volgende week donderdag over mogen doen.
3. Dat je Prins op het witte Paard de enorme berg was die jij gewassen, gedroogd en gevouwen had, in de kasten heeft weggeruimd.
4. Dat je in je nieuwe functie ploetert en het gevoel hebt niet veel verder te komen, omdat je voor zes nieuwe bewoners de hele papieren santenkraam op orde moet maken en allemaal losse eindjes hebt en niet met een voldaan gevoel naar huis gaat, en dan van je leidinggevende hoort dat ze het knap vindt dat je je staande houdt in de chaos en dat ze vindt dat je al veel voorwerk hebt gedaan, waardoor in de komende tijd de stukjes wel op hun plaats zullen vallen. (Ik ben een sucker voor compimentjes)
5. Dat je morgen met Prins, je Bloedjes en je vriendin en haar Prins en Bloedjes naar Dauwpop gaat (jeuh!)
6. Dat je ziet dat er lezers zijn op je blog, (ok, niet zo veul als sommige bloggers, maar toch) en dat je zelfs af en toe een reactie krijgt.
7. Dat je zoon zaterdag aanstaande de beker kan winnen en op onafhankelijk veld met onafhankelijke scheids- en grensrechters en van alle spanning die daar bij hoort stiekem geniet.
8. Dat je per ongeluk vanmorgen bij de dagelijkse ADL een client -die nogal triest door het leven gaat- de douchekop in handen gaf, waarna hij met zijn slechte motoriek jou helemaal nat spoot en daar onbedaarlijk van moest lachen.
9. Dat je na weken een beetje nalatig sporten (Niet meer dan 1 keer per week) tijdens de spinning-les als een tierelier gaat, terwijl je stiekem altij een beetje opziet tegen het spinnen An Sich.
10. Met 150 km per uur naar huis suizen na een werkdag van 10 uur, ondanks dat je nog steeds niet klaar bent, maar wel met twee volle dagen vrij voor de boeg.

Ik geef hem door aan AL mijn lezers!

Lazy day

Goh, wat een productief dagje vandaag. Badkamer geschrobd, wc gepoetst, kamer gestoft en gezogen, keuken gedweild en wat planten verpot. Alles ligt er weer spic en span bij. Teerbeminde schoonpapa heeft vakkundig de nieuwe hordeur gemonteerd, dus de zomer kan nu eindelijk echt beginnen, hoor.

Buiten zie ik basisschoolkinderen spelen op de plaats waar tot twee maanden geleden een oude boerderij stond. Heel vroeger stond de boerderij hier helemaal alleen met om heen enkel weilanden. Nu is er een nieuwbouwwijk omheen gebouwd, en heeft de boerderij zelf uiteindelijk ook het veld moeten ruimen. Ik pak mijn camera; die heb ik nog niet zo heel lang, dus ik zit in de experimentele fase. Ik knip een paar foto's van de spelende kinderen. Ook de kinderen anno nu kunnen zich nog heel best een hele dag vermaken met zand en wat achtergebleven bouwstenen. Wat nou luie kinderen die alleen maar computeren en niet meer buiten spelen? Van ruine tot speelterrein, naar straks een viertal nieuwe woningen.

Lonely at the kitchentable

Vandaag ben ik helemaal alleen thuis. Dat is op zich niet zo heel erg bijzonder, omdat ik tot voor kort vaak 'savonds werkte en dus overdag regelmatig alleen thuis was. Vandaag voelt het net even anders. Alle mannen zijn (ver) weg. Twee in Frankrijk (maar alweer op de terug-weg, vertelde de sms net), en eentje was de hele dag in de Kuip in Rotterdam (of er naar/van aan het reizen) en nu bij zijn maatje een ovewinningsfeestje aan het vieren.

Ik had mij voor deze dag een goed klusje bedacht. Het opschonen/ opruimen/ stof-vrij maken van de computer-annex-was-annex-rommelkamer. En dat is een heidens karwei.(Misschien omdat ik het maar eens per jaar doe..?) Gisteren heb ik vol goede moed een goeikoop stuk zeil gescoord bij meneer Leen Bakker, met de bedoeling deze er van daag 'even' in te leggen. Nah. Dat is niet gelukt. Ik ben nog niet eens klaar met het puinruimen.

Maar ik heb geen zin meer. Ik hou d'r mee op, ik schei d'r mee uit. Ik voel me ook wel een klein beetje onrustig, nu ik hier gans alleen zit, met twee mannen nog onderweg. Jongste heeft het enorm naar zijn zin gehad als Stand-In voor zijn broer, hoor ik via sms en enthousiaste telefoontjes. Dat is heel fijn, maar nu wil ik hem wel weer 'life' aanschouwen en in mijn armen kunnen sluiten. (Zittie ook vast wel op te wachten..!)

Ik heb na het staken van de schoonmaakwoede nogal uitgebreid voor mezelf gekookt, vind ik zelf. En, wat nooit gebeurt: alles direct netjes opgeruimd. En terwijl ik altijd loop te zuchten dat het ongehoord is dat mijn bloedjes nooit eens iets uit zichzelf opruimen, moet ik zeggen dat het wel heel erg leeg en netjes blijft hier. (Nou ja, beneden dan, boven is het gelukkig het gebruikelijke slagveld, alleen dit keer veroorzaakt door mijzelve)

Maar mèn, wat is het lonely at the clean kitchentable...!