zondag 12 mei 2013

Kataklop kataklop

Er zijn veel ontwikkelingen in de zorg. Er zijn veel ontwikkelingen in mijn binnenste. Er zijn nogAL veel ontwikkelingen in de puberschatjes hier in huus. Op de woonlocatie waar ik werk gebeurt ook ineens van alles. 

In dit huis waar je je in een ware testosteronzee waant, waar het soms pompen of verzuipen is, maar waar je heus ook wel een kunt varen met de wind in de zeilen, in een lekker zonnetje, op kabbelende golfjes, maar waar het vaker woelige baren zijn, is het... Nooit saai, zal ik maar zeggen. Elke dag is het een verrassing, de ene dag wat aangenamer dan de andere, maar door alles heen, zijn we als gezin keihard aan het werk. En hebben we het door de bank genomen helemaal niet slecht! We hebben het goed, en we zijn een stevig netwerk. Soms is het jammer dat er hier en daar wat ruiten barsten of het behang van de muren rolt door het donder en geweld, maar al met al.. Best fijn, dit thuis hier.

Oftewel: ik ben een flinke tijd bezig geweest met in mijn functie zakken, maar nu ik in het zadel zit, is de rodeo dan ook in volle gang.
Ik heb eventjes tijd nodig gehad om orde op zaken te stellen in mijn kop en in mijn lijf, en net toen ik dacht: "Hee, ik ben er weer!" rolde ik van de/het ene in de andere slapstick / drama / gedoe / mooie moment in het andere. Zowel thuis, als op het werk. Een rollercoaster, dat is het. 

Maar wat is het fijn om:
- elke dag met plezier naar je werk te gaan
- elke dag met plezier weer thuis te komen
- elk uur dat de bloedjes met elkaar doorbrengen zonder bloedvergieten en soms zelfs samen plezier hebben heerlijk
- te ontdekken dat, in tijden van storm en zwaar weer om mij heen, beide pubers als een zeepok aan mij hangen
- na 25 jaar (ok,ok, met een kleine onderbreking dan) het nog steeds zo heerlijk te hebben met Prins
- te weten dat iedereen hier en om ons heen kerngezond is (of het heeft er alle schijn van)
- met je moeder twee dagen op pad te gaan en dan beiden het gevoel te hebben dat dat GOED is, en dat moeten we vaker doen
- enz. enz.
Oftewel: meer zegeningen dan ik kan tellen.

In Grunn zeggen ze: Neit soezen maar doun. Een uitspraak naar mijn hart.