woensdag 11 juli 2012

Kinky

Over het algemeen ben ik aardig 'normaal'. Ik blijf tussen de lijntjes: Ik gebruik regelmatig, maar niet overmatig alcohol, ik gebruik geen drugs, ik sta met een feestje niet half naakt op de tafel te dansen, ik help iemand als ik dat nodig acht, ik heb geen (waarneembare) stoornissen, ik ga niet naar latex-feestjes, en als je me een tientje leent, zie je die zeker zsm weer terug.

Maar nu is het dan toch gebeurd.. Ik heb iets nogal kinky: Oftewel: Kinkhoest. Dat klinkt eerlijk gezegd ernstiger dan het is. Natuurlijk: Je blaft als een zeehond en schiet bijkans binnenstebuiten, doet geen oog dicht en wordt daar zo labiel als een wasknijper van, maar als je de juiste medicijnen krijgt, is het aardig te doen. Het duurt wel even voordat je naar de huisarts gaat, tenminste, als je mij bent. Ik had hier en daar al eens een halve dag vrij genomen op het werk, om de dagen te kunnen trekken. Slapen deed ik amper en nee, daar knap je niet van op. Vorige week woensdag, na anderhalve week kwakkelen, was de koek op. Ik begon de werkdag met een functioneringsgesprek, die anderhalf uur duurde in plaats van een uur, wegens mijn gehoest. Toen was het al tijd voor de lunch: ik had die avond nog een bewonersoverleg, dus was ik later begonnen. Na de lunch kwam er een groep middelbare school-leerlingen voor een rondleiding. we nemen deel aan een soort carrousel, en op gezette tijden ontvangen we groepen kinderen/ studenten. Leuk om te doen, mijn collega en ik draaien dan een programmaatje, en één van de bewoners neemt hier ook aan deel. Erg leuk om te doen, met dat jonge grut..! Mijn collega -die een toffe vent is, maar niet behept met een groot inlevingsvermogen en allesbehalve fijngevoelig is- keek mij al eens aan en schudde onmerkbaar met zijn hoofd. Nog voordat ons programma klaar was, stuurde hij me terug het kantoor in: "Wij redden ons verder wel!" Toen hij klaar was, ging hij tegenover mij zitten en keek mij eens aan. "Evelyn,"zei hij, "ben je bereid om eens een keer naar mij te luisteren?" Ik maakte nog een gebbetje, maar hij adviseerde mij met klem om naar huis te gaan. Ik moest er bijkans van huilen, potverdorie. Hij seinde mijn baas in, en die kwam  het kantoor binnen zeilen en zei vrolijk: "Nou, jij gaat er ook steeds slechter uit zien!" Nee, daar knapte ik ook niet erg van op. Baas zou het bewonersoverleg waarnemen, en ik droop af. Gelukkig had ik geen dagen meer in het rooster staan, dus dat gaf me wel een wat rustiger gevoel.

Prins had al eerder gezegd dat ik naar de huisarts moest gaan, en toen Baas en Collega dit ook al zeiden, besloot ik donderdag toch maar te gaan. ik schaamde mij rot in de wachtkamer bij de huisarts: Ik hoestte me een ongeluk, vreselijk. De huisarts zei: "Ik hoorde je al." En als je bedenkt dat ze de praktijk momenteel aan het verbouwen zijn (Ja Zuster, dáár wèl, hihi), was dat op zijn minst toch wel genant te noemen, gezien de decibellen van dat geklus.  Diagnose: Kinkhoest. Met een kuurtje voor de kink, en codeïne voor de hoest, spoedde ik mij huiswaarts. Ik mikte twee verschillende tabletten in mij keel, en stapte in de auto om een wasmachine te gaan kopen, want die had het ook opgegeven. Misschien had ik die volgorde iets anders moeten doen, want op de terugweg in de auto voelde ik mij nogal euh.. jemigdepemig, zeg maar. Alles ging iets trager en mijn richtingaanwijzer had ik naar links, terwijl ik naar rechts ging. Met de grootste inspanning haalde ik het om thuis te komen zonder deuken en/of schrammen, maar happy voelde ik mij niet in de auto.

Vrijdag hoefde ik gelukkig niet op de kindjes te passen, want mijn energielevel was onder het vriespunt gezakt. Mijn hemel, wat een misère. En dat alles net voor de jaarlijkse sportfeesten in Het Dorp. Waar ik in het verleden ook nog wel eens aan mee heb gedaan, wat best knap is, maar waar ik de laatste jaren met een groep vriendjes en vriendinnetjes langs de kant sta met mijn vlaggetje, en waar het goed van eten en drinken is. Gelukkig was ik wel weer zover opgelapt dat ik dat nog mee kon doen, zelfs tot het feest in de avond aan toe. Maar aan het eind van de avond kwam de man met de hamer langs (en leerde ik dat antobiotica en wijn elkaar niet heel erg goed verdragen), en moest ik mijn huis & bed toch echt opzoeken. Maakt niet uit, volged jaar een nieuwe kans.

Dus: Ik heb het geprobeerd, dat kinky gedoe. Maar ik heb besloten: Het is niets voor mij.

zondag 8 juli 2012

Monthly Instagram

Zo. We zijn er weer. Weekly instagram is een idee van Mireille.

Ik hou zo van het zachte zonlicht aan het begin van de avond!

 De bloemetjes zijn weer buiten gezet.

 Na regen komt zonneschijn.

 Heerlijke zomerse dagen.
(ook regenachtige, maar niet op beeld vastgelegd om begrijpelijke redenen)

Oudste slaagde met vlag en wimpel!
Wat was (en ben) ik blij voor hem!


 Ik bezocht het Ziggodome met Prins.

Het was een geweldig concert!


Weinig gedaan de afgelopen maand, geen uitschieters, behalve dan het slagen van Oudste. Wauw, wat ben ik trots op dat joch! Hij ging er van uit dat hij zou zakken, en weten wij veel: wij hoopten alleen nog maar dat hij dan in ieder geval een herexamen mocht doen. Slaagt hij gewoon in één keer, de held..!

Verder een rustige maand gehad, prettig. Een vervelend hoestje opgevangen, waarvan de huisarts vermoedt dat het kinkhoest is (heb ik weer), maar het lijkt nu, na bijna twee weken eindelijk af te nemen.
Dus: blogsgewijs was het wel goed om even een pauze te nemen, anders waren het wel zeer sááie blogjes geworden..! :-)