dinsdag 21 januari 2014

Photo-Loggen, the first and final episode.

Ik zag het bij haar en bij haar. Ploggen. En ik dacht: dat is leuk! Dat ga ik ook doen. Dus ik begon vrolijk. En vergat het vervolgens. En dacht er weer aan. Maar toen was de dag al half voorbij. Nu, op een onverwachte vrije dag (op een korte videoconferentie na vanmiddag) kwam ik het half afgemaakte projectje weer tegen. Maar ik ben een sucker voor iets-wat-dagelijks-moet. Ik ben gewoon ruggegraatloos. Maar in het kader van beter iets dan niets, hier mijn dag van afgelopen zaterdag.

De dag begon heerlijk. Prachtig weer, dus alle ramen open. En, wat ook helpt bij mij, is direct in de kleren gaan. Voor ik het weet heb ik de hele ochtend verslonst als ik in mijn badjas rondlummel.
Op weg naar beneden gelijk maar even een wasje sorteren en mee nemen naar de wasmachine. Prins is aan het werk en de bloedjes liggen nog te verzuren in bed, dus heerlijk: Helemaal allenig!
Dan: Koffie. Anders lukt het niet. Sommige mensen vinden Senseo geen koffie, maar ik doe het er prima op.
Hm. Niet leuk als je je zaakjes niet opruimt voor je naar bed vertrekt. Tenminste: Niet als je 'sochtends beneden komt.
Aan de andere kant: Het is ook binnen no-time weer strak als je je een beetje kwaad maakt.
Zo met de deuren wijd open is het heerlijk om het topje van de was-ijsberg weg te werken. 
Dan: in de auto op weg naar de kringloop. In de Stad zitten er twee heel dicht bij elkaar. Handig!
In de ene was het wat het hier boven lijkt: Bende. Ze hadden zaken waar zelfs de kliko zijn neus nog voor op zou halen. Behalve deze hieronder dan. Wat een schoonheid. Maar: wat moet je er mee?
In de andere kringloop was het een ander verhaal. Heel veel ruimte, keurig uitgestald en ruim van opzet. En drúk! Jeetjemina, het leek wel of ze het weg gaven. Ik kwam Circus Weick nog tegen, maar durfde niets te zeggen; toch een beetje beroemdheden. En dit dressoir: Zacht prijsje, een verfje er over en klaar. Maar ja. Hij paste niet in mijn auto. En bovendien heb ik besloten dit jaar geen impulsaankopen te doen. Dus. Nog maar even over nadenken dan.
Ik ben met niets vertrokken. Er stond een rij van tien meter (écht!) voor de kassa, en mwah, eigenlijk had ik ook helemaal niets nodig. Wat een heerlijke constatering is dat zeg! Op weg naar huis nog even langs de autowasstraat gereden. Een lange rij, ook hier. Maar dat deert niet. Vandaag heb ik de tijd aan mijn zijde, en ik had anders die eend niet langs zien zwemmen.
Bij thuiskomt is het gezellig in de keuken. Ik hou er in ieder geval wel van als er een paar kerels zomaar langs komen voor een biertje.
Daarna gaat de muziek aan. Hard. Standje burengerucht. Maar dat deert de buren niet. Als het tenminste niet elke dag is. En dat is het niet. Maar soms moet je gewoon even lawaai maken. Amper groter dan een melkpak, maar een geluid er in om te zoenen. Als je geluid zou kúnnen zoenen tenminste.
En nee hoor. Ook vandaag weer geen culinaire hoogstandjes uit mijn keuken. Maar een allegaartje van van alles wat. 
Met die muziek is de bende al weer snel opgeruimd en gaan de kaarsjes en de wierook aan.
Uitgebreid douchen. Wat een genot.
Daarna: In pyama en badjas, koffie en even een paar zetten WF. 
We hebben vanavond NIETS op de agenda. De jongens zijn allebei op stap. Wat een heerlijkheid is dat toch. De hele avond voor ons alleen. 


Wat een heerlijke zaterdag.