zondag 19 augustus 2012

Een blik op zomer 2012

De vakantie periode is nog steeds gaande hier. Ik ben dan al wel weer een week aan de slag, Prins begint morgen pas weer. Het jongere gedeelte van het gezin heeft nu nog twee hele weken vrij, dus de normale regelmaat zit er voorlopig nog niet in. En dat is prima. Als het dan straks maar weer terug komt. Niets beter dan een regelmatig leven, of in ieder geval een zo regelmatig mogelijk leven.

Het waren een stel heerlijke weken. De vakantie was geslaagd. Met hier en daar een puberbui, maar daar waren we op ingesteld.  (en nee, ik ergerde me op vakantie niet minder aan de grote monden van de heren) Maar we hebben toch tien dagen bijna volledig in elkaars gezelschap doorgebracht, en mijns inziens mag het een wonder heten dat we dat zonder bloedvergieten en met maar één keertje dikke trammelant tussen de heren hebben volbracht. We verwachten dat dit de laatste vakantie zal zijn in deze samenstelling, maar je weet nooit hoe een balletje rolt.

Na nog een paar heerlijke dagen thuis met doen waar je zin in hebt, het hoeft niet, het kan, ben ik afgelopen maandag weer aan de slag gegaan. Het duurde ongeveer een half uurtje voor ik er weer helemaal in zat. Maar door het mooie weer en doordat Prins de hele week nog vrij had, heb ik nog steeds een soort vakantiegevoel. Dat zal de komende week wel anders zijn met 36 uur werken plus een dag oppassen. Maar gelukkig gaat Oudste mee oppassen, dus dan durf ik wel naar de plaatselijke zwemplas te gaan met die twee kleintjes, lekker! De scholen in klein provinciestadje beginnen morgen weer, dus ik verwacht niet al te veel drukte.

Ik verheug me al helemaal op een hele dag met Oudste, want hij is de hele afgelopen week op vakantie geweest met zijn maatjes en ik miste hem best wel. Het was zo stil in huis..Ik kon veel van hun perikelen wel volgen op Facebook, maar dat is toch anders. Heel fijn vond ik het om ze zo te zien genieten. Weer een groot voordeel van de social media. Gelukkig hebben we gisteren alweer onze eerste woordenwisseling gehad, dus alles weer bij het oude..:-)
Hij heeft geen dag voorbij laten gaan zonder te WhatsAppen, wat grappig vond ik dat. Natuurlijk was het grootste aantal Appjes er eentje met een verzoek er in, maar dat mag de pret niet drukken. Hij heeft veelvuldig aan ons gedacht en wij aan hem. Terug op het nest is toch waar ik hem het liefste heb.

En gisteravond ging ons jongste kind, onze Benjamin zeg maar, met 14 andere maatjes naar het uitgaanscentrum hier een half uurtje fietsen vandaan. Ik voelde me een bietje.. middelbaar, zeg maar. Het is het uitgaanscentrum waar Prins en ik elkaar ontmoetten, bijna 25 jaar geleden. (WAAAT! Ieks, ik voel me instant stok-bejaard)  Om 4 uur belde hij om te melden dat een Onverlaat zijn ventiel uit het wiel had gedraaid. Om vier uur. Tjee, best laat voor zo'n jochie niet? Maar anderzijds heb ik liever dat hij met de hele groep heel laat thuis komt dan 'vroeg' in zijn eentje. Prins is in de auto gestapt en heeft hem bij het uitgaancentrum opgehaald. Alwaar de hele groep stond te wachten tot Jongste veilig kon vertrekken. Nou, dan hoor je mij niet zeuren over onmogelijke tijden hoor. Echt: honderd keer liever zo dan hem in zijn eentje door de middle of nowhere laten fietsen..! En sjappoo voor zijn vrienden, zo goed ze voor elkaar zorgen.

Kortom: wij hebben hier een heerlijke tijd achter de rug. De zomer van 2012 is nu al zeer geslaagd.

Behalve dan dit.. Mijn moeder zit weer in de medische molen. Weer, omdat zij dertien jaar geleden (met succes) is behandeld voor kanker. De laatste tijd is ze flink aangekomen (en mijn moeder was al nooit zo fragiel) en heeft ze last van kortademigheid. Na een CT-scan wilde de arts haar een PET-scan en een bronchoscopie laten maken. Mijns inziens is dat an sich al niet goed, zeker gezien de snelheid waar alles mee is uitgevoerd. Aanstaande dinsdag krijgt ze de uitslag van de laatste twee onderzoeken, en mijn gevoel zegt dat het niet goed zit. Nu is mijn moeder niet iemand die snel klaagt of mensen wil lastig vallen met wat dan ook. Ze lacht veel weg en doet erg nonchalant over veel dingen, vooral als het haar zelf betreft. Vorige week zondag belde ze -onder druk van mijn vader- om te melden dat ze dus die PET-scan en bronchoscopie moest laten maken. Enerzijds vond ze het vervelend om te bellen, anderzijds wil ze dit soort boodschappen ook niet telefonisch doen. Ik heb haar geadviseerd om mijn broertje dan in ieder geval 'live' in te lichten, die woont dichtbij. Ik heb haar ook aangeraden om wat meer bij haar gevoel te gaan zitten. Dit zou ze doen, zei ze. En ze is inderdaad naar mijn broertje en zijn gezin gegaan om het te vertellen. En ze stuurde een berichtje dat ze dit had gedaan en dat dat ook beter voelde, dat wij nu ook op de hoogte zijn. Dinsdag is dus een spannende dag. Voor haar en ook voor ons.

Ik kan op dit moment niet veel meer doen dan aan haar denken, dit haar te laten weten en voor haar te duimen. That sucks. Big time.

6 opmerkingen:

  1. Dat is inderdaad waardeloos, de spanning voor een uitslag. Ik hoop dat het meevalt, maar ik snap je ongerustheid als een arts er zoveel spoed achter zet.
    Wat fijn dat de vakantietijd zo heerlijk was! Dat is dan weer het voordeel dat de koters wat groter worden hè?
    Ik ben inmiddels ook al weer een week aan de gang.... Helaas zat ik al weer veel te snel in het ritme..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop dat het een goede uitslag zal zijn .... Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een goede zomer dus, behalve dat van je moeder. Ik hoop dat het dinsdag allemaal reuze meevalt. Sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sterkte, ik hoop dat je gevoel er naast zit.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. heerlijk gehad dus, wat zorgelijk van je moeder, sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kijk hier stiekem ook een beetje uit naar de regelmaat (nog anderhalve week te gaan). De jongens hier worden ook groot, dus wat je schrijft is redelijk herkenbaar, al zijn die van mijn nog net te jong om uit te gaan.
    Ik kan me voorstellen dat je inzit over je moeder. Ik hoop maar dat de uitslag meevalt. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen