zaterdag 13 oktober 2012

Hulp

Nou. Het loopt mij een klein beetje over. Geloof ik. Ik ben het wel een klein beetje zat, zoveel werken. Met mijn bijbaantje wist ik al ver van tevoren waar ik aan toe was. Dat was prettig. Ik heb de heren hier thuis al van te voren mijn excuses aangeboden. Ik zou veel moeten werken en daarnaast ging het oppassen op Neef & Nicht ook gewoon door, natuurlijk. Wat leuk is, maar je bent wel de hele dag van huis en moet vroeg de deur uit. Tenminste: ik vind 7.10 uur best vroeg. Voor een avondmens als ik. Toen er in dezelfde periode ook nog familie-perikelen uitbraken, Oudste begon met zijn nieuwe opleiding en maar geen werkplek kon vinden (leve de crisis) en daar behóórlijk chagrijnig van werd, was het feest compleet. Ik wilde het bijltje er juist bij neergooien: mijn trukendoos was helemaal leeg, evenals mijn zak met Fut.

Gelukkig kon Oudste overstappen op een BOL-opleiding en heeft hij nu een stageplek gevonden. Waar hij natuurlijk geen bal mee verdient en wij genoodzaakt zijn om naast twee keer per week naar school, ook eens per week een treinkaartje naar zijn stageplek te betalen, maar goed. Gelukkig kan hij meestal twee dagen per week met mij carpoolen, ik ben echt maar twee minuutjes langer onderweg naar mijn werk, dus dat is wel weer fijn. En omdat hij om 7.45 uur moet beginnen, ben ik ook vroeg op mijn werk, en dus vroeg klaar.

Verder is het einde van mijn bijbaantje in zicht. Of einde.. Mijn contract blijft bestaan, maar door wisselingen binnen het team zijn er twee nieuwe mensen plus een extra oproepkracht aangenomen, en lijkt het erop dat ik in principe niet zo heel vaak meer in hoef te vallen. Volgende week helemaal niet, dan die week erna nog twee keer, en dan heb ik voorlopig geen diensten meer in mijn agenda staan. Mocht ik toch opgeroepen worden, heb ik er nu niet zo veel druk achter zitten, omdat er nóg een oproepkracht is. Ik vind het dan makkelijker om te weigeren, denk ik. De laatste zes weken was ik toch al gauw 32 uur aan het werk, met daarnaast nog een dag oppassen, en dat was eventjes leuk, maar ik ben er nu wel achter dat vrije tijd onbetaalbaar is!

Want na een volle week werken (en ja hoor, op het werk is het momenteel ook behóórlijk hectisch, pff!), stond ik elke keer op zaterdag te boenen en te poetsen. Want ja, na een dag werken heb ik nog wel een kléin beetje, maar niet zo heel veel puf meer over. Wat ik niet leuk vond. En nog steeds niet vind, trouwens. Want ik hóu van een schoon huis, echt waar. Maar ik hou niet zo veel van poetsen. Niet langer dan twee uur achter elkaar, in ieder geval. Dan is mijn zin over, en stop ik gewoon. Dat weet ik van mezelf, en dus ga ik als een dolle door het huis. Maar dat moment komt altijd nogal.. plotseling. Als ik net de hele klerenkast heb uitgepakt, om opnieuw in te ruimen, bijvoorbeeld. Of als ik net klaar ben met de binnenkant van de ramen te lappen. En dus geen zin meer heb in de buitenkant. Of als ik de benedenverdieping helemaal klaar heb. Kijk ik om me heen en denk: Mwah: ziet er strak uit: kláár! Terwijl je boven tenauwernood je slaapkamer kunt bereiken. (Ok, ok, ik overdrijf een beetje) Maar: het échte werk bleef gewoon liggen. Voor het oog van het Nederlandse Volk léék het nog wel wat. Maar de dingen waar je pas écht blij van wordt (Vingerafdruk-vrije  deuren, glanzende muren in de badkamer en stofvrije planken in de slaapkamers bijvoorbeeld), dáár kwam ik gewoon echt niet meer aan toe.

Dus.

Nu krijg ik een hulp.

Ja. Laat u dat maar even rustig bezinken. Hoe decadent is dat wel niet?! Ik heb altijd geroepen dat ik dat altijd maar overdreven vond enzo.. Al die vrouwen die maar riepen dat ze zo druk waren en zo.. Pfff. Vermoeiend vond ik ze. Maar nu.. Nu ben ik zelf één van die zeurwijven.

Hoe dééd ik dat eigenlijk?
Toen ik 'Alleenstaande Moeder' was en één dag in de week acht uur naar een MBO-opleiding ging, 28 uur per week moest werken, twee kinderen van 2, 3, 4 & 4,5,6 jaar had en twee keer per week ging volleyballen, én het huishouden deed?

En hoe dééd ik dat?
Toen ik 'Living With Kids' was, één dag in de week acht uur naar een HBO-opleiding ging , 24 uur per week moest werken, twee kinderen van 8, 9, 10 & 10, 11, 12 jaar had, een relatie nog leuk moest zien te houden én het huishouden deed? Ik weet het niet meer, en ik wil het ook niet weten, want ik word alleen al moe als ik er aan dénk!

Maar nu: Nu is het gewoon klaar. Ik weet niet meer hoe ik 24 uur werken, gemiddeld 1 dag van zes uur extra bijbaantjes-werk, 9,5 uur oppassen (plus een uur totaal reistijd) twee kinderen van 15 en 16 én het huishouden moet combineren. Het lukt gewoon niet meer zo goed. En ik vind: werken is leuk, maar het moet wel leuk blijven! Dus moest er iets gebeuren. En via Facebook kwam ik op het spoor van een huishoudelijke hulp die nog een plekje over had. Jeeh! Zij kwam kennismaken, samen met haar twee dochtertjes, en ja hoor: kom maar door! Komende donderdag komt zij voor het eerst. De kennis via wie ik haar 'ken', is tevreden en ik heb er ook wel een goed gevoel over.

En ja hoor: ik weet het: Binnen nu en een halve maand ben ik weer 'gewoon drie dagen aan het werk en één dag in de week aan het oppassen'. Maar toch. Het lijkt me zo ongelofelijk FIJN als ik niet in het weekend nog volop aan de poets hoef (jaja, natuurlijk wel een béétje: je wilt ook niet te boek komen te staan als Desperate Housewife..) Maar éigenlijk wil ik juist in het weekend gewoon toe komen aan de dingen als haken, naaien, knutselen en meer van dat soort kneuterige & burgelijke bezigheden. Je mag daar een mening over hebben, I couldn't care less. Ik wil in ieder geval gewoon doen wat ik gráág doe. En dat nu, menschen, is PRECIES waar ik helemáál niet meer aan toe kom! En dat vind ik jammer. Hoewel: 'Jammer' dekt de lading niet eens. Oftewel:

Ik ben blij, ik ben blij, ik ben zo ontzettend blij!! Het is nog maar zaterdag, maar ik verheug mij er nu al enorm op om donderdag thuis te komen! En ja hoor: vandaag ben ik inderdaad bezig geweest om het haar niet ál te moeilijk te maken, en het hele huis vrij grondig door geweest. Misschien kom ik -als zij eens in de veertien dagen komt- wél eens toe aan de tuin, en de rest van het buiten. Ik denk het wel. Ik ben in ieder geval Ontzettend Blij met haar!

Nu al! En ze is  nog geeneens niet begonnen.. :-)

3 opmerkingen:

  1. Ze kan al niet meer stuk dus.....;)
    Maar gelijk heb je.......je hebt het druk genoeg en er is meer dan werken alleen......
    Dus als je straks thuiskomt is het grote werk tenminste aan kant en kun je heerlijk chillen.

    Oh lijkt me zalig joh...en dan voor de grote klussen.....ramen lappen, bedden en een hele berg strijkgoed ;)

    Geniet er maar lekker van.

    Fijne avond

    Lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk hoor. Zou ik ook heel graag willen maar manlief vindt het niet nodig. :-S

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed geregeld; toen ik er alleen voor stond met 2 van die basisschool kids, lukte het me allemaal wel. Maar nu ik fulltime werk, 2 pubers heb (en dus 100x zoveel was en strijk) en tussendoor ook zelf weer in de schoolbanken zit, weet ik even niet meer hoe dit allemaal te combineren en hobbel vooral qua huishouden achter de feiten aan aaarrggghhhh ....

    BeantwoordenVerwijderen