Negentien

Oudste is zo-goed-als jarig. Hij wordt 19. Ne-gen-tien. Ongelofelijk. Het kind dat mij moeder maakte is 'alláng' geen kind meer. In leeftijd dan. In zijn doen en laten heeft hij nog veel te leren. Net als ik overigens, en ik ben 43.  Maar hij vindt zelf dat hij de geheimen van 't leven wel kent. De wereld ligt aan zijn voeten en hij weet 't allemaal al wel. Net als ik dat wist toen ik 19 was.

Er is niemand in de wereld die mij meer kan raken dan deze jongen. En er is vooralsnog niemand in de wereld die hem meer kan raken dan ik. We weten het van elkaar en toch gebeurt het steeds weer. Ik ben de rode lap, hij de stier. En hij is mijn rode lap. Hij lijkt ontzettend veel op mij, in zijn doen en laten. Soms is het bijna griezelig. Ik kan zijn gedachten bijna horen. Niet in alles hoor, gelukkig niet. Maar wel in zijn interactie met mij. Hij vindt dat hij totaal niet op mij lijkt. Hij zeurt niet half zoveel als ik. Wat zegt hij? Nog geen fractie.

Niemand kan mij zo snel op de kast krijgen als hij. Niemand krijgt hem zo snel op de kast als ik. Maar. Ik wil hem helemaal niet op de kast krijgen. We doen het beiden niet met opzet. Het gebeurt gewoon. Maar met niemand in de wereld kan ik het zo snel bijleggen als met hem. Met niemand heb ik zo'n turbulente relatie als met hem. Jantje huilt en Jantje lacht, binnen een mum van tijd.

Maar er is geen enkel ander persoon op de wereld die mij moeder maakte.

Elk jaar op zijn verjaardag word ik een beetje weemoedig. Denk ik terug aan zijn geboorte en de eerste twee spannende weken. Hij maakt de meest uiteenlopende emoties in mij los, deze jongen. Hij kent mijn achilleshiel, weet deze feilloos te vinden. Maar hij hoeft ook maar met zijn ogen te knipperen en hij heeft mij op de knieën. Om daarna zijn mond open te doen en mij op mijn achterste benen te hebben.

Deze jongen, alweer 19 jaar op deze wereld.

Wat je ook doet, mijn jongen, ik vind het allemaal goed. Ook al lijkt dat niet altijd zo. Ik wil echt dat je gelukkig bent, dat je je eigen keuzes maakt, je eigen leven opbouwt, vormgeeft en leeft.
Wat werk je hard, wat ben je oprecht en eerlijk. Maar wat ga je ook soms hard op je gezicht. ik zég dat dat er bij hoort, maar dénk bij mezelf: Ik wil hem behoeden. Maar ik weet ook dat jij je eigen fouten moet maken. En ja, soms lopen we hard op tegen elkaar.

Maar weet dat ik onnoemelijk veel van jou en je broer hou.

x Moeke.