donderdag 15 maart 2012

What becomes of the broken hearted?

Ach. De liefde was zo pril, maar ook zo intens. Al zijn zakgeld ging op aan het heen-en-weer-reizen tussen Het Dorp en de PolderStad. (á € 22,- retour) Zelfs Carnaval-Zaterdagavond liet hij schieten om als verrassing aanwezig te kunnen zijn op haar verjaardagsfeestje. Hij vergat kort daarvoor wél Valentijsdag, maar ja, hiermee maakte hij dat helemaal goed. Maar, het werd net een echte GroteMensenRelatie. Met al zijn leuke en ook minder leuke dingen. En dat is best lastig als je nog maar net 16 en 15 jaar bent. Contact hadden ze dagelijks, wat zeg ik: Ieder uur zo'n beetje.In welk een andere wereld groeien de jongeren van nu op dan wij bejaarden, vroeger. Moest je bellen met de telefoon van je ouders. Die op een prominente plek in huis stond. En waar ook nog een draad aan zat. Privacy hadden de ouders van toen nog nimmer van gehoord. En dan moest je nog geluk hebben dat je Liefje thuis was. Want dat wist je nooit. Of je schreef een brief. Die dan pas twee dagen later aankwam, als je geluk had. Nee, die kids van tegenwoordig hebben het wel iets prettiger, wat dat betreft. Hoewel, de ouderwetse manier had ook wel iets. De liefde van Oudste en Meisje B. was in die tijd wellicht ietsje eerder doodgebloed. Nu met Facebook, Twitter en honderdduizend gemeenschappelijke 'vrienden' is het ook niet makkelijk, als het dan uit is. Fijn, zo'n kleine wereld, maar je blijft dan ook meteen met honderdduizend draadjes aan elkaar verbonden. Maar goed. ook dat zal wel weer over gaan.

Maar wat is het lastig. Zestien jaar en een halve kop groter dan je moeder, maar dan niet weten waar je het zoeken moet van verdriet. Écht diep, diep verdriet. Wat anders kun je doen dan bij haar op schoot te kruipen, op zoek naar troost? Niets! Dat doe je dan ook maar. Net als vroeger. Waar je moeder dan bijkans tranen van in de ogen krijgt.

Op zo'n moment vallen alle puber- & oudewijvenperikelen weg. Is het Examen nog héél ver weg. Hoef je niet te kiezen wat je later worden wilt. Vergeet je alle onenigheden en het gezeur.

Mijn gevoel is wat tegenstrijdig. Ik mocht Meisje B. graag. Maar mén, wat jóng zijn ze nog. Eerst maar uitrazen, denk ik dan. Ik kende Oudste ook niet terug als Meisje B. hier was. Hij was heel zacht en lief. Maar ook erg passief. Niets voor Oudste, die 'normaal' altijd op pad is. Maar goed, de liefde doet soms rare dingen met je. als het 'aan' is, maar ook als het 'uit' is.


12 opmerkingen:

  1. Ik kan me voorstellen dat je tranen kreeg. Zo zielig als iemand zo verdrietig is.

    Ik denk dat met al die social media, het erg lastig is om iemand te vergeten, dat het langer duurt eer je er overheen was.

    Ik kan me nog een relatie herinneren, die over was. Ik verhuisde naar een andere stad, mobieltjes waren er nog niet. Ik maakte het uit en heb hem nooit meer gesproken.

    Toen ik in 2010 een relatie beëindigde, was er nog tot in den treure contact, nazorg gesprekken... erg irritant.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach gossie, de eerste keer liefdesverdriet. We hebben het allemaal meegemaakt en het allemaal overleefd. Hij zit zeker niet te wachten nu op: geen hand vol maar een land vol? Zonder gekheid: sterkte voor de puber (en voor de moederschoot)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. OOhja de eerste keer liefdesverdriet, is gelijk ook wel de hefstigste weet ik nog wel. Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het cliché klopt echt...."Kleine kinderen kleine zorgen en grote kinderen grote zorgen"...

    Mijn dochter van 12 (!!!!) heeft ook verkering. Het is dik aan....maar ik hou me hart al vast voor het moment dat haar hartje gebroken zal zijn. Ik kan mijn eerste liefde nog herinneren: ik was helemaal gebroken toen hij het uit maakte. Ik heb hem 23 jaar niet gezien....en afgelopen September ben ik met hem getrouwd :)))))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja dat is gewoon verdrietig als die eerste liefde en verkering uitgaat. Gelukkig dan maar dat daar dan de onmisbare moederarmen zijn die zelfs dit grote verdriet wat kunnen troosten!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ach, die liefdesperikelen... het is zo verdrietig altijd om te zien en je staat als moeder machteloos. Ook al weet je dat er allemaal 'bij hoort'... Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oooh wat heftig is dit.......je weet dat het gebeuren kan, maar het doet zo'n pijn

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh........ sterkte. Gelukkig heeft hij een troostende moeder!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. AAAHHHH wat zielig zeg!!! Ja je eerste verliefdheid is gewoon ontzettend erg als dat uit gaat... Ik heb toen ook gewoon mee zitten huilen bij Danique...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. By the way; het is niet half 5 hoor, het is half 2...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ow, hartstikke vroeg!! Maar jij hebt natuurlijk weer vrij gehad vandaag.. :-)

      Verwijderen