Vandaag

5 april 2013

Vandaag heb ik vrij en dat vind ik heerlijk. Ik geniet meer dan ooit van mijn vrije dagen tegenwoordig. Alleen een beetje jammer dat ik vervolgens moeilijk, bijzonder moeilijk op gang kom. Ik was om 6.30 uur op (echt waar!) en nu? Nu is het bijna 12 uur en zit ik nog in mijn pyama plus badjas. Terwijl ik eigenlijk nu, op dit tijdstip, in de winkel had willen zijn voor de wekelijkse boodschappen. Omdat het tussen de middag zo lekker rustig is. Maar goed. 12.45 uur is ook nog steeds tussen de middag toch?

Buiten mijn raam is het wat grijs en laat de zon zich niet zien. Maar toch hoor ik de vogeltjes weer, en dat schept hoop op het feit dat de lente niet echt niet lang meer op zich kan laten wachten.

Ik denk dat ik me zo maar eens toonbaar ga maken. Maar ik weet het niet zeker..

Ik ben verwachtingsvol, als een kind op de dag voor Sinterklaas of haar verjaardag. Over een poosje staat hier een nagelnieuw autootje voor de deur. Waarvan ik denk dat er helaas binnen een jaartje of zo wel hier of daar een kras zal zitten. Wij zijn over het algemeen niet zo heel zuinig met auto's.

Als ze van ons zijn, that is.

Ik leer elke dag bij, met name in omgaan met de pubermormels hier in huis en op mijn werk. Nooit saai, niet altijd leuk, maar vaker wel.

Er zijn altijd mensen die je niet aardig zullen vinden. Een beetje vervelend dat er zelfs binnen je familie zulke mensen zijn, maar het is niet anders, en ik ben er voor nu wel even klaar mee. Maar de deur blijft op een kiertje. En anders hangt de sleutel in het houthok.

Ik heb een goede zet gedaan door afgelopen najaar een huishoudelijke hulp in de arm te nemen die eens in de veertien dagen komt. Daarom kan ik nu zo lantefanteren. En ben ik helemaal blij, als ze geweest is.

Ik ga me zo toonbaar maken, denk ik. Maar ik weet het niet zeker. De winkel is tot 20 uur vanavond open. En morgen ook.

Dus.

In de keuken is het netjes en opgeruimd. Behalve dan aan en rond de keukentafel waar ik de hele ochtend heb vergupt met domme spelletjes doen, knippen, plakken, koffiedrinken, bellen met een vriendinnetje (die ook in d'r pyama zat, ha!), nadenken, offertes lezen voor een autoverzekering, schrijven en verliefd staren naar ons toekomstige vervoermiddel.

Ik draag een pyama en een badjas. En Spaanse sloffen. En ik draag mijn haar in Coupe Achterste-Voren-Door-De-Heg-Gekropen. Maar daar ga ik nog iets aan doen, denk ik. Maar ik weet het niet zeker.

Ik maak handmade enveloppen. Daarvoor scheur ik al mijn Flow's aan flarden. Rücksichtslos, zonder gevoel van spijt. Want ik ga er mensen mee blij maken.

Ik ga volgende week met de drie liefste mannen in mijn leven naar Barcelona.

Wat een heerlijkheid! Zo'n zin in!

Ik lees eh.. een boek. Het heet Alleen naar bed. Het kan me alleen niet zo boeien, ik denk dat ik de bieb vandaag nog maar met een bezoekje vereer. Zou ik me dan eerst toonbaar moeten maken?

Hm..

De bieb is morgen ook nog open.

Ik hoop dat ik vanmiddag niet vergeet om de tas van Oudste op te halen, als hij met de trein van school komt en direct door gaat naar Rotterdam om een potje voetbal te zien. Ik had bedacht om de tas mt boeken te ruilen voor een tas met lekkers voor onderweg.

Oh.

Dan moet ik mezelf toch echt wel toonbaar maken.

Ik hoor niets anders dan de vogels buiten het raam. En het rommelen van mijn maag. Oh shit, ik heb nog helemaal niets gegeten.. Erg onverstandig, Evelyn.

Een van mijn favoriete dingen is een dag zoals deze, waarop je weet dat Jongste zijn laatste schoolexamens van deze periode heeft, Oudste zich verheugt op een fijn potje voetbal, Prins en ik helemaal niets op de agenda hebben staan en dus een heerlijk avondje samen zijn. Hoe simpel kan het zijn?

De rest van de week heb ik vrij en hoe leuk ik mijn baan ook vind, dat vind ik heerlijk. Hoewel: ik heb mij de laatste tijd de gewoonte aangemeten om op zondagochtend, als iedereen nog ligt te ronken hier, mijn laptop te pakken en even een paar uurtjes aan de slag te gaan. Gewoon, om de week prettig te kunnen beginnen op maandag. En omdat het kan. Morgen nog een leuke afspraak met een kennis in de stad, en verder he-le-maal niets op de agenda. Heerlijk!

Om het huis is het een trieste bende. Er staan nog bloempotten met dorre zomerbloemen van vorig jaar zelfs. Dat is mij nog niet eerder overkomen. De eerste lentedag die nu komt, ga ik daar mee aan de slag. Maar echt.

Naar: The Simple Woman's Daybook

Update: Alles is goed gekomen. Ik heb aangekleed en wel boodschappen gedaan. Om 17.30 uur. En ik stond op tijd bij het station voor Oudste.

Maar ik ben wel vergeten om de bestelling op te halen bij de bakker.

Prioriteiten stellen, mensen.