Vandaag..

Klik.

Buiten mijn raam

..is het inene veel lichter. Dat is een rare gewaarwording, de eerste keer dat je het opmerkt. De buren hebben hun boom nl, uhm, nou ja, een soort van omgezaagd. Ik had liever gezien dat ze dat ietsje meer met wat gevoel voor esthetiek hadden gedaan, maar ja.  Mij hoor je niet klagen. Ik heb heus en echt wel eens aan "een fles chloor" en " k€@#t- boom gedacht. Of nou ja, 'wel eens'... Heel vaak, heel erg vaak eigenlijk, maar zoals ik hem (haar?) nu zie, ist ook wel een beetje sneu. Maar goed. Ik zal wel weer wat vaker in de zon kunnen zitten, straks.

Ik denk

.. dat ik er goed aan heb gedaan om de twee diensten af te slaan die ik kreeg aangeboden in mijn bijbaantje: Ik heb nog altijd een oproepcontract bij de Telezorg-poot binnen de Stichting. Afgelopen woensdag kreeg ik het verzoek voor een late dienst vandaag én een late dienst as zondag. Uiteraard kan ik een extra zakcentje goed gebruiken, maar ik heb er gewoon geen zin in. Met deze week 32 uur op de teller vind ik het wel genoeg. Ik werd er een beetje zenuwachtig van, woensdag, maar toen ik de knoop doorhakte, viel er een last van mijn schouders. Ik ben blij dat ik heb afgezegd. Waar ik eind vorig jaar op elk verzoek 'Ja' zei, en er zelf bijkans onderdoor schoot, heb ik nu voldoende ruggegraat om 'Nee' te zeggen. Wat een vrijheid. 

Ik ben dankbaar

.. dat wij allen in een goede gezondheid verkeren hier in dit huis. Of in ieder geval: het heeft er alle schijn van, dus. Fijn.

In de keuken

.. is het doorgaans een bende. En dat is niet omdat ik dan een of ander ingewikkeld recept sta uit te proberen, maar meer omdat (voornamelijk de twee jongste) gezinsleden van alles maar neer plempen. OP het aanrecht, uiteraard, niet in de vaatwasser/ la/ prullenbak, natuurlijk. 

Ik draag

.. mijn haar op zolder, en verder mijn pyama, badjas en slofkes. Wat heerlijk dat ik vandaag vrij heb! En ik ga nu eens niets werkgerelateerds doen. Maar echt. Ik ga gewoon wassen/opruimen/poetsen/stofzuigen. (zucht)

Ik maak

.. iets met mozaïek. Ik had het niet verwacht, maar ik vind het erg leuk om te doen. Beetje tegels stuk slaan, en dan vervolgens puzzelen. Behoorlijk Zen en inmiddels een rustpunt in mijn week aan het worden, zo op de woensdagavond. Ik ben begonnen met iets heel kleins, maar zoals ik er nu naar kijk, zie ik nog wel grotere projecten volgen. Nice.

Ik ga

.. de lijn die ik qua werk in heb gevoerd vast houden. Ik zie overal om mij heen binnen de stichting dat mensen overlopen in het werk: het is overal het zelfde. (dat zal buiten de stichting niet anders zijn) Ik moet alleen nog zover zien te komen dat ik, op mijn vrije dag, ook dat ene uurtje werk niet meer meepak: Ik keek de afgelopen weken na de laatste werkdag naar mijn losse eindjes, maakte die dan vast en zette een nieuwe lijst op voor de volgende week. Dit moet eigenlijk óf naar mijn laatste werkdag, óf naar mijn eerste werkdag van de nieuwe week. Omdat het gisteren niet gelukt is, schuif ik het maar door naar maandag, en kijk of het volgende week wél op mijn laatste werkdag lukt. Ik ben op de goede weg, maar ik ben er nog niet. 

Ik vraag me af

.. of Oudste echt 'af' is. Klaar voor de echte wereld, bedoel ik. Over een maand is hij Volwassen. . Hij moet gaan Stemmen, zelf zijn Bankzaken regelen, Ziektekostenverzekering gaan betalen en allemaal nog meer dingen die bij Grote Mensen hoort. Hijzelf heeft er een andere mening over dan ik, natuurlijk. Net zoals ik dat had op die leeftijd. Ik voelde mij ook een hele Piet (geen Zwarte), en dacht dat ik de wereld wel kende en in mijn zak had. En toch is het met mij ook allemaal best goed gekomen. Dat zal bij hem ook vast gebeuren. 

2001

Ik lees

.. Jody Picoult, Een goede moeder. Toepasselijke titel als ik het bovenstaande zie.

Ik hoop

.. dat ik vandaag het huis aan kant krijg, zoals mij Omaatje vroeger altijd placht te zeggen. Maar als ik mijn tempo van nu volhou, vrees ik het ergste. Maar: who cares?

Ik kijk uit naar

.. mijn drie volle dagen vrij. Niets moet, alles mag. Met alleen een etentje morgenavond in de agenda, gaat dat onthaasten zeker lukken.

Ik leer

.. steeds beter om tot drie te tellen voor ik iets zeg. Op het werk is dat zeker zo, het mag hier thuis soms nog wat verbetering hebben. Maar goed: er is een stijgende lijn. Dacht ik. ;-)

Rond het huis

.. begint het er weer een beetje op te lijken. Nadat ik in mijn vrije week een bescheiden start heb gemaakt met het ontrommelen binnen, zijn Prins en ik nu langzaam buiten bezig met alles weer een beetje strak te trekken. Ik ben blij dat we niet zo heel veel ruimte om het huis hebben: dit kost ons al moeite genoeg, haha.

Ik prakkiseer

.. gelukkig niet zo heel veel meer over mijn rol binnen perikelen in mijn naaste omgeving. Ik zie een aantal familieleden nogal struikelen, en ik heb nu mijn positie wel bepaalt: Mijn deur staat open, kom maar als ik je moet helpen, maar ik ga niet meer voor andere mensen denken. Dat geeft een behoorlijke smak ruimte en lucht.

Een favoriete quote voor vandaag

.. 

Één van mijn favoriete dingen is

.. In mijn pyama dingen doen die Geen Nut hebben. Hee, zoals vandaag dus.

Een paar plannen voor de rest van de week

.. een etentje met zeven dames. Op zich al een uitdaging, natuurlijk. Maar ik sla me er wel door heen.

;-)

Een kijkje in mijn dag:

.. een bank, koffie, chocola, tijdschrift, dekentje, kussentjes, beetje haken en nu en dan een WFwoordje leggen. Ik heb het ook eigenlijk wel verdiend vandaag! :-)