zondag 21 februari 2016

Op de plaats, rust.

Ok. ik heb het stuur weer in handen geloof ik. Het waren vervelende poepweken, die achter mij liggen. Maar nu lijkt het tij weer gekeerd te zijn en sta ik te shinen aan het firmament. Dat kan maar zo over zijn, dus  nu het nog een beetje glimt, moet ik er ook maar gebruik van maken.

Vanuit het management kwamen seintjes dat wij als overgangsrechtwijkcoaches (drie keer woordwaarde) niet voldoende zaken op ons namen, en dat het er alle schijn van had dat 'we' het niet gingen redden. Wie 'we' precies zijn vertelt het verhaal niet, want als er 1 ding zeker is aan deze job, is het wel dat de contracten niet verlengd worden. Ik voelde mij wel een beetje aangesproken en ook een klein beetje opstandig en verdrietig. Want hee, ik werkte mij de tandjes en als dat dan niet genoeg lijkt te zijn, zakt de motivatie wel een beetje onder het vriespunt.

Maar.

Omdat iedereen een mail kreeg met daarin het aantal zaken die jij op je hebt genomen, met daarbij de vraag wat je er zelf van vond, en ik alleen het aantal zaken, vroeg ik mij af wat ik daar mee moest. En dat vroeg ik dus ook. "Jij draait top", was het antwoord, en daarop heb ik spontaan alles uit mijn handen laten vallen. Nou ja, niet echt natuurlijk. Maar ik ben nu wel wat meer alles in het juiste perspectief gaan zetten. ik ga niet de kantjes er af lopen. Dat past niet bij mij. Maar ik ga ook niet meer méér dan mijn best doen. Nu duidelijk is dat de contracten niet verlengd worden -en daar hoeven we ook helemaal niet zielig over te doen: we hebben allemaal onze handtekening gezet onder een zakelijke overeenkomst waar heel duidelijk een einddatum aan zat- heb ik ook het idee dat ik een klein beetje moet gaan afbouwen qua het aantal zaken wat ik oppak. Ik moet ze tenslotte ook kunnen afronden. Bovendien heb ik bij collega's minder stress geproefd dan ik zelf ervoer, en ik snap nu hoe dat komt. Nu is iedereen aan het stressen (ik overdrijf een beetje) en ik ga nu juist een klein beetje achterover leunen. Jeuh! En ga ik de komende weken elke week 4 uur verlof opnemen. Jeuh! En werk ik tenminste 1 dag thuis. Jeuh!

En mij beraden op het herkansings-gebeuren. En bedenken wat ik nu eigenlijk wil, nu ik groot ben. En zoek ik naar vacatures. En kijk ik of mijn ogen er van gaan stralen. En voel ik of mijn hart er sneller van gaat kloppen. En probeer ik te bepalen wat wijsheid is: Misschien moet ik juist even helemaal niet gaan solliciteren, maar nadenken wat ik met mijn -hopelijk-  binnenkort te behalen diploma wil.

Keuzes, keuzes.

En ondertussen ben ik ook begonnen met hardloopclinics. In april is het de bedoeling dat ik mee doen aan een tocht. Jaha, ik ben mij er eentje. Ik had gisteren mijn tweede clinic. Ik heb er de hele middag plezier van gehad: MOE joh! Ik dacht: Dat komt nooit meer goed!

Maar vandaag voel ik mij uitermate goed. En ik denk dat dit op de een of andere manier wel een beetje te maken heeft met het opbouwen van mijn conditie. Of nou ja, MIJN conditie.. Ik had eigenlijk niet echt een conditie, dus is het het opbouwen van EEN conditie. ;-)



4 opmerkingen:

  1. Hardlopen? Poeh. Moedig hoor. En zo sportief. Nu al trots op je!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Start-to-run? Vond ik ook ooit leuk, maar toen ging het pijn doen in een heup. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik weet zeker dat je je ook goed voelt omdat je voorstaat met wordfeud. ;-)
    En waag het niet om overgangsrechtwijkcoaches te leggen in een volgend potje.

    Fijn dat je goed draait/draaide en goed dat je wat gast terugneemt. Succes met hardlopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Evelyn, wat leuk om weer van je te horen. Het bloggen staat op een laag pitje en soms vraag ik me af wie er nog veel blogs leest, waaronder ook de mijne.

    Maar jij vanaf nu weer dus 😉
    Heb niet altijd meer veel te laten zien maar de vloer komt volgende week af dus misschien volgt er dan een blog met het eindresultaat.

    Ja en die andere baan heeft heel goed uitgepakt. Van coordinerend verzorgende in een instelling, met te veel taken op het bordje ben ik naar de Buurtzorg gegaan. Zelfsturende teams waarin ieder zijn rol heeft sprak me erg aan en ik moet zeggen na een maand dat ik zoooo blij ben met de overstap. Wel veel extra gewerkt al door ziekte maar geen stress meer en nu besef ik pas goed dat het volle bordje eigenlijk noet normaal was.

    Jammer dat jij niet meer actief blogt, ik mocht heel graag lezen bij je.

    Maar wie weet ooit toch nog weer ? Ik hoop het.
    Hartelijke groet van Gea

    BeantwoordenVerwijderen