zondag 2 mei 2010

Lonely at the kitchentable


Vandaag ben ik helemaal alleen thuis. Dat is op zich niet zo heel erg bijzonder, omdat ik tot voor kort vaak 'savonds werkte en dus overdag regelmatig alleen thuis was. Vandaag voelt het net even anders. Alle mannen zijn (ver) weg. Twee in Frankrijk (maar alweer op de terug-weg, vertelde de sms net), en eentje was de hele dag in de Kuip in Rotterdam (of er naar/van aan het reizen) en nu bij zijn maatje een ovewinningsfeestje aan het vieren.

Ik had mij voor deze dag een goed klusje bedacht. Het opschonen/ opruimen/ stof-vrij maken van de computer-annex-was-annex-rommelkamer. En dat is een heidens karwei.(Misschien omdat ik het maar eens per jaar doe..?) Gisteren heb ik vol goede moed een goeikoop stuk zeil gescoord bij meneer Leen Bakker, met de bedoeling deze er van daag 'even' in te leggen. Nah. Dat is niet gelukt. Ik ben nog niet eens klaar met het puinruimen.

Maar ik heb geen zin meer. Ik hou d'r mee op, ik schei d'r mee uit. Ik voel me ook wel een klein beetje onrustig, nu ik hier gans alleen zit, met twee mannen nog onderweg. Jongste heeft het enorm naar zijn zin gehad als Stand-In voor zijn broer, hoor ik via sms en enthousiaste telefoontjes. Dat is heel fijn, maar nu wil ik hem wel weer 'life' aanschouwen en in mijn armen kunnen sluiten. (Zittie ook vast wel op te wachten..!)

Ik heb na het staken van de schoonmaakwoede nogal uitgebreid voor mezelf gekookt, vind ik zelf. En, wat nooit gebeurt: alles direct netjes opgeruimd. En terwijl ik altijd loop te zuchten dat het ongehoord is dat mijn bloedjes nooit eens iets uit zichzelf opruimen, moet ik zeggen dat het wel heel erg leeg en netjes blijft hier. (Nou ja, beneden dan, boven is het gelukkig het gebruikelijke slagveld, alleen dit keer veroorzaakt door mijzelve)

Maar mèn, wat is het lonely at the clean kitchentable...!

1 opmerking:

  1. Oef. Kan me voorstellen dat het leeg is daar ja! En dat je dat puinruimen op een gegeven moment ook wel gezien had. Ik heb hier af en toe zo'n opruimkick (niet te vaak, kan niet gezond zijn :P) en het moet natuurlijk altijd eerst erger... Vaak zak ik dan op een gegeven moment, als het op zn ergst is, helemaal in. Om dan dus ook gewoon midden in de troep op de bank te ploffen. Morgen weer een dag!

    BeantwoordenVerwijderen