Volgende week vrijdag, jawel op de verjaardag van De Neef Van Eef, loopt mijn rijbewijs af. Hoogste tijd dus om een nieuwe aan te vragen. Dat dacht ik gisteren al, en ik wist dat donderdagavond het loket Burgerzaken in Het Dorp geopend is. Maar heel de dag gewerkt, en nog inkopen te doen voor Snieklaas, had ik eigenlijk niet zo veel zin om met mijn coupe 'Achterstevorendoordeheggekropen' pasfoto's te gaan laten maken waar ik nog tien jaar tegen aan moet kijken.

Dus toog ik gister met een blij gemoed met de mannen naar De Stad om daar in één klap alle k'dootjes in te slaan. We stonden verbaasd van onszelve: Prins ging met Oudste en ik met Jongste, en zowaar hadden we alles binnen een uur in the pocket. Dat is ons nog niet eerder gelukt, zo soepel verloop van Snieklaasinkopen doen! (Nu alleen nog maar de gedichten en surprises. Voor zaterdag 19 uur. Eitje.)

Was ik nu maar gewoon een fotograaf binnengehold (ik bedoel de zaak), en was ik nu maar gewoon aangesloten in de rij voor Burgerzaken, dan had ik mijn gloedjespikfonkel nieuwe rijbewijs tijdig in the pocket gehad. Want: Ik kan zowel in Het Dorp als in De Stad daarvoor terecht, vanwege een fusie van jaren her.

Nu was ik vanmorgen -nog gekleed in mijn badjas en mijn haar op zolder- nijver bezig met surprises maken. Een torenspits voor Oudste, lang verhaal, en een (brug-)Smurfin voor Nichtje. Ik papiermacheede er wat af en het heeft er alle schijn van dat het allemaal nog lukt ook. (Ik heb een start gemaakt voor Nichtje, want als Prins dat zelf moet doen, wordt het hem niet, dat vind ik zo sneu voor Nichtje)

Nadat ik gedouched had, weer was opgedroogd en een lichte doch voedzame lunch tot mij had genomen,  toog ik vol goede moed naar de fotograaf hier in 't Dorp. Die overigens zonder verwarming zat, wat heel sneu was, maar wat verder niets bijdraagt in dit relaas.

Pasfoto's maken is niet iets waarvan ik denk: Jeuh. Ze worden nooit zoals je hoopt. De foto die ik er nu (nog) op heb zitten valt overigens alles mee. Ik krom niet mijn tenen als ik hem zie. Ook niet na tien jaar nee. Er staat een mager, maar blij meiske op, met de haren welliswaar wat woest, maar de blik in haar ogen is goed. Levensvreugde lees ik er in. Na een klotejaar begon ik weer wat op te drogen. Mooi.

De foto op het rijbewijs daar vóór vond ik ook verskriklek in het begin. In die tijd (vraag me niet hoe, twintig (20!!) jaar geleden kon je nog wachten op je rijbewijs. Ik was kort voor sluitingstijd op vrijdagmiddag geslaagd, en rende dus door de Grote Stad om pasfoto's te laten maken. (Ik was ook toen al niet zo georganiseerd, nee) Ik stond dus blij en gesjeesd op de foto: Haar glad achterover van het rennen en het stralende gezicht van een pasgeslaagde. Ik kon het later wel waarderen. Op het gemeentehuis kon ik nog nét voor het weekend mijn rijbewijs meenemen. Wel in een getijpte versie, want die nieuwe dingen, kompjoeters ofzoiets, die deden het even niet. Het meisje achter de balie vroeg nog of ik bezwaar had tegen een getijpte versie: Welnee meid, voor mijn part doe je het in hierogliefen! Al met al een prettige foto, omdat het het gevoel opriep van de wereld aan je voeten! (Dat ik drie maanden later de auto van mijn vader in de prak reed, doet daar niet aan onder)

Maar goed. Vandaag wilde ik dus op voor mijn derde rijbewijs. En ja: dat is zoals het klinkt: Oud. Ik had net zo goed met mijn foute coupe van gisteren kunnen gaan, want de foto waar ik nog tien jaar tegen aan moet kijken is niet gelukt. De fotograaf snapte niet waarom ik niet blij was, en wilde er wel eentje over maken. Maar ik vermoed dat als je niet eens mag lachen ("Kijk maar positief, als je maar niet glimlacht", zei de fotograaf nog), de overheid het ook wel niet zal toestaan als je de foto volledig fotoshopt. Toch? Wát een ouwe kop, tsk. Dat komt natuurlijk van al dat Klaas-gehaast. En mijn haar zat  zit ook voor geen meter de komende tien jaar. Maar goed, daar doe je verders niets aan, het zij zo en hoe vaak kijkt er nu iemand in op mijn rijbewijs? De afgelopen twintig jaar heb ik hem een keer of vijf moeten laten zien, dus dat is te verwaarlozen.

Dus; in 't ototje, en Op Naar De Stad.

Daar hebben ze overigens twee jaar geleden een gemeentehuis neer laten zetten, daar word je gek van, zo groot. Ik was er nog nimmer geweest, dus nu zou ik dan eindelijk het grootse gebouw van binnen gaan aanschouwen. Ik moest om te beginnen al zoeken naar de ingang. Daar hing een bordje:

Even wachten aub, de deuren staan op winterstand.

Dus ik braaf wachten. En wachten. En ik dacht: Verhip, dat is wel een heel lange winterstand. Tot ik naar rechts keek, en daar een ánder bordje zag hangen, met de openingstijden. Ik vind het werkelijk niet te geloven. De Stad wil mee doen met Wie Heeft Het Grootste Gemeentehuis Waarvan De Lampen Dag En Nacht Branden, het gebouw ziet er toch wel behoorlijk futuristisch uit, De Stad zet zichzelf hier waarschijnlijk wel mee op de architektische kaart, maar..

Ze. Zijn. Alleen. Op. Donderdag. 'sMiddags.(en'savonds!!) Geopend. De rest van de week alleen maar in de ochtend. Dat héle grote gebouw! Naaaah! Dat zijn toch wel openingstijden uit de tijd dat de burgemeester nog met de koets werd opgehaald van huis, of niet dan!? Dat ze nog kookten op echt vuur, dat ze Maandag op de Bleek wasten en de vrouwen al helemaal geen stemrecht hadden.

Oftewel: Het zat niet mee vandaag.