Count your blessings

Ik heb vakantie, hoe heerlijk is dat!? Okee, ik moet dan één dagje werken volgende week, maar a. ik HOU van mijn werk, dus dat voelt niet echt als werk, b. het is wel even lekker om niet net na het nieuwjaar meteen een hele hoge stapel werk te vinden. Ik kan even mooi wat wegwerken en c. wat moet ik in vredesnaam allemaal doen, elf vrije dagen? Dan breekt het de lange week net even lekker :-)


Zo aan het einde van het jaar tel ik mijn zegeningen. Ik doe dat eigenlijk wel dagelijks, maar zet het alleen niet altijd hier neer. Maar, ik kan met grote vreugde concluderen dat ik een zeer, zéér gelukkig mensch ben. Wat gebeurde er allemaal dit jaar waar ik blij en dankbaar voor/mee ben?

• Ik ben het gehele jaar gezond gebleven, net als de rest van de mannen hier in huis. Geen botbreuken, geestelijke ongezondheden, hernia's, of andere vreselijke zaken die een mens kan overkomen. Ik ben bijzonder blij dat ik gewoon kan doen en laten wat ik wil, zonder iemand daar hulp voor te moeten vragen. Dat is een groot goed. 
• Onze familie werd uitgebreid met een mooi meisje, Mare. Zij is alweer zeven maand. Met ingang van 1 februari ga ik één dag per week op haar en haar grote broer Dane passen. Ze wonen 25 km hiervandaan, dus ik zie ze niet wekelijks, en ze zijn aan het puberen voor ik er erg in heb. Dat zou ik bijzonder jammer vinden. Gelukkig waren mijn broertje en schoonzusje er ook voor te porren. Ik heb er zin in! 
• Jongste heeft jaren lopen knokken op school; hij is dit jaar blijven zitten in de tweede klas. Hij is er helemaal van opgebloeit! Natuurlijk komen er bij hem nu ook wat puberperikelen bij kijken, maar dat doubleren is een goede keus geweest. Hadden we het maar eerder gedaan.
• Jongste heeft een overstap gemaakt van het voetbal naar de motor-zijspancross. Niet iets waar je moederhart in eerste instantie sneller van gaat slaan, maar ik zie wel hoe blij hij er van wordt, en daar wordt ík dan weer blij van. Niets mooier dan je kind in zijn element te zien!
• Oudste zit tot het puntje van zijn neus in de puber-hormonen. Ja. Hij drijft mij soms tot waanzin, maar ja, ik ben ook enorm trots op hem. Het hangt er nog een beetje om of hij al dan niet gaat slagen voor zijn examen dit jaar, maar ondertussen is het ook een schat van een jongen. Hij is hevig in love met Meisje B. en ik zie hem gewoon groeien als zij hier is, heerlijk. Hij zal er nog even flink aan moeten trekken dit jaar op school, maar goed. Ik heb geen zin in ge-emmer daarover. Ik wijs hem er op, en verder moet hij het zelf maar doen. Ik wil hem helpen, altijd. Maar ik zie hem worstelen tussen Leuke Dingen en Belangrijke Dingen. Hij moet zijn eigen weg vinden. En ja, hij moet zelf aan de bel trekken als hij mijn hulp wil. Ik leer bijzonder veel over mezelf ook; het is een hellend vlak, pubers in huis. Wanneer grijp je in, wanneer laat je het hem zelf uitzoeken. Het is in ieder geval nooit saai.
• Ik kreeg een nieuwe baan. Jeeh! Ik ben er ongelofelijk blij mee. Ik ben nu wel geland, het waren de eerste drie maanden hectische dagen. Maar in een korte evaluatie in het team blijkt dat het team blij is met mij en dat ik aan alle verwachtingen voldoe. Dat is mooi, want als ik waardering krijg, floreer ik. Als dat niet het geval is, verpieter ik. Ik kan goed met mijn directe collega opschieten, we hebben een skitterend nieuw kantoor, van mijn baas krijg ik ook enkel lof, dus ja, daar word ik wel blij van! En: alle weekenden vrij is na tien jaar ook wel heerlijk!
• In een gedicht voor Sinterklaas dwong ik Prins min of meer om mij ten huwelijk te vragen. (Als hij het niet wilde, zou hij het niet doen hoor!) We hebben het hier al bijna twee jaar over: we zijn niets van elkaar, wettelijk en fiscaal gezien. Voor de kinderen is alles geregeld, voor het huis ook, maar toch.. Als ik dood ga, wil ik Prins graag ook in deze netjes verzorgd achterlaten en ik word zelf ook graag goed achtergelaten, als het dan persee moet. Prins overtrof mijn stoutste verwachtingen: Hij ging op zijn knieën en vroeg mijn hand ten overstaan van onze dierbaren. Hoe koel was dat! Ook leuk zijn de reacties die we er op krijgen, hartverwarmend! En dat terwijl we er niets aan doen, gewoon op maandagochtend naar het gemeentehuis en klaar is Klara. Nou ja, misschien dan toch een leuk feestje met dierbaren in het voorjaar..
• Bij Prins zijn zusje werd begin december een flinke tumor (doorsnee 14 cm) ontdekt, wat een schrik was dat. Ze werd geopereerd, haar halve lever werd haar ontnomen, maar gelukkig bleek alles goedaardig te zijn en is ze nu gestart op een lange weg naar volledig herstel. Gelukkig gaat alles volgens verwachting, maar de weg is nog wel lang. Blij zijn wij dat ze volledig zal herstellen, en werden we nog maar even met onze neus op het feit gedrukt dat het fijn is om familie te hebben. Onze relatie met schoonzus en zwager gaat niet heel diep, maar we zijn er voor elkaar bij ellende, en dat is een fijn gevoel.
• Afgelopen weekend gingen Prins en ik dan eindelijk met ons tweetjes naar Berlijn. Het was geweldig, we hebben ontzettend genoten. Wat is het toch fijn om even met zijn tweetjes weg te zijn. Er gaan weken voorbij dat ik mijn collega's bij wijze van spreken meer zie dan Prins. Maar goed, dat houdt de relatie fris, zeg maar.
• De mama's en de papa's zijn alle vier nog in goede gezondheid. Dat is ook wel eens anders geweest. En ja hoor, ook wij hebben wel eens ge-emmer met onze papa's en mama's. Maar: ze zijn er nog en we koesteren hen. 
• En: heel banaal, maar: De uitverkoop komt er weer aan! Jeeeh! Daar word ik oom bijzonder blij van. Elk jaar op de dag voor kerst ga ik naar een plaatselijke dure kledingboer, en sla mijn slag. (Dit loopt niet in de honderden euro's hoor) Het hoort een beetje bij kerst voor mij en dit jaar gaat Oudste mee. 

Kortom: Ik heb niets te wensen over!