zaterdag 5 mei 2012

Hoe 't was, hoe 't is.

Het verschil tussen voor de eerste keer of voor de tweede keer trouwen is in ons geval [...] redelijk groot. De eerste keer, afgelopen zondag alweer achttien jaar geleden (wat! 18!!) waren we om te beginnen nog ontzettende piepkuukn's. Wisten wij veel. We dáchten dat we alles al wisten, maar euhm, dat was dus niet zo. Niet dat ik nu denk dat ik de wijsheid in pacht heb, want als ik één ding heb geleerd in die afgelopen achttien jaar is wel dat ik van alle wijsheid die er is, ik een niet met het blote oog waarneembaar deel daarvan bezit. En dat is ok.

Verder was het toen zo dat we een echt ouderwetse Twentse bruiloft gaven, met alle toeters en bellen en de hele santenkraam d'rop en d'ran. Een grote bruidstaart, een grote jurk (vooral gróót was ie, nu ik de foto's terug zie, haha) glossy uitnodigingen, een bruidsmeisje, tientallen dag-gasten, een paar honderd avondgasten, een grote band, een grote zaal en niet te vergeten: ik droeg something old, something new, something borrowed en something blue.(braak)

We hadden allebei onze vaders als één van de getuigen, maar meer omdat de moeders dat zo graag wilden. We hadden een vrijgezellendag, ik kocht met de moeders en zussen/ vriendinnen de jurk én we gingen op huwelijksreis naar Ibiza.We sliepen de avond ervoor bij onze ouders, de buren maakten een boog aan de voordeur, zowel bij ons eigen huis als bij dat van mijn ouders. Prins haalde mij op, ik ruiste van de trap af (wat trouwens nog levensgevaarlijk was met die enorme jurk), we hadden een fotoshoot, terwijl onze dag-gasten al een bodempje legden voor de rest van de dag. We werden toegezongen of gesproken door meerdere groepen: collega's van mij, collega's van Prins, mijn oude buurtjes, onze nieuwe buurtjes, de F-jes van de voetbal die Prins toen trainde, de familie, het ganse voetbal-elftal van Prins, er werd een lied gezongen door een kameraad van Prins... Nu ik er over nadenk: Alleen Het Alfabet ontbrak. Het was een prachtige dag, hou me ten goede. Maar nu, nu doen we het heel anders allemaal.

Om te beginnen hadden we zo'n twintig dag-gasten. Of dag... Gasten-voor-twee-uur eigenlijk meer. Sommigen moesten bij nacht en ontij uit bed om er bij te kunnen zijn, want maandagochtend om 9 uur is doorgaans niet echt een tijdstip dat je rised en shining aan je dag begint. Na de ceremonie (die nog geen kwartier duurde) was er koffie met een taartje bij ons thuis, en dat was dat. Onze getuigen kozen we zélf, met heel ons hart. Voor mij was dat mijn eerste getuige van achttien jaar geleden, voor Prins zijn kameraad vanaf de lagere school.

Vandaag, op Bevrijdingsdag geven we een feestje, bijna tien weken na dato. De uitnodigingen kostten bij elkaar zo'n € 15,-. (inclusief porto) en een paar uurtjes werk (maken en rondbrengen, op de fiets). Mijn jurk bestelde ik online. En die jurk is verre van groot (als in: Pompeus of zoiets. Hij is helaas wel een máátje of twee groter dan toen) Mijn schoenen kocht ik gisteren nog snel even bij Schuurman. Prins zijn goeiste spijkerbroek zit nu in de was, omdat hij hem net nog aan had, en ik er soep van kon koken. (ik hoop maar dat ik hem schoon krijg). Zijn beste overhemd heb ik van de week al gestreken. schoenen: Nergens voor nodig, vond ie, zijn 'goede schoenen'volstaan prima. Niets geen ceremoniële inkopen dus. Morgen hebben we geen dag-gasten, want we doen niets overdag. Ja, de boodschappen. Die wel. Maar dat telt niet. En ja, ik wip ook even binnen bij de kapper. Verder neem ik zelf de kwast ter hand, en denk ik dat het een afhaalchineesje wordt. Er is geen band. De café-eigenaar wil vast nu en dan de tafels opzij schuiven en de muziek iets harder zetten.  Een vrijgezellendag hebben we niet gehad, omdat bijna niemand wist dat we die dag trouwden. (Wél een ontbijtservice, the day after, van lieve vriendjes en vriendinnetjes) We hebben uitgenodigd wie we er graag bij willen hebben, en dat is niet meer dan een mannetje of tachtig. Ik verwacht geen stukjes, sketches of liederen. Gewoon, lekker samen zijn en een borrel drinken op het leven.

En, het belangrijkste is: we maken herinneringen met de kinderen. Zo leuk & fijn dat die er nu bij zijn, en dat ze het zich zullen herinneren (of ze het nu een sáái feest vinden, of niet).

Ik wens u allen een fijne bevrijdingsdag toe!


8 opmerkingen:

  1. Kijk, dat klinkt als het betere feestje! Heerlijk.

    Geniet er van! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En het belangrijkste is dat je er zelf van geniet! Met een hoofdletter G graag!! Veel plezier...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wens je ook een héérlijke dag toe! Wat fijn om het nu helemaal naar je eigen wensen te mogen invullen trouwens! Wij hebben toen ook meer rekeningen gehouden met de wensen van de ouders dan die van onszelf.
    Nou ja, in oktober mogen we een feestje organiseren volgens onze eigen wensen, want dan is 't alweer 25 jaar geleden...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha, eigenlijk trouwde ik de eerste keer zoals jij nu de tweede keer en de tweede keer zoals jij de eerste keer. Al waren er bij die tweede keer van mij wel een boel dingen ook niet die jij de eerste keer wel had. We hadden wél een groot feest, en dat had ik de eerste keer niet.
    Ik wens jullie een spetterend feest. En wil graag een foto van het jurkje. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk om zo te lezen t evrschil tussen eerste en 2de keer.
    Ik wens je een fijne dag toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh wat een heerlijk verhaal!! Wat leuk om de verschillen te lezen, en heel veel geluk!

    BeantwoordenVerwijderen