donderdag 8 april 2010

Ochtendritueel


Wat tegenwoordig zo handig is van die middelbare scholen, is dat ze met hun tijd meegaan. Op het "Magister" kun je -met inlogcode- als ouder een beetje bijhouden hoe je kind het doet qua cijfers. Ik bedoel: ik vertelde vroeger thuis eigenlijk alleen de redelijke cijfers, zodat elk rapport weer een volslagen onaangename verrassing voor mijn ouders was. Nu snijdt het mes van twee kanten: De kinderen hoeven niet meer moeilijk te doen bij een onvoldoende: Of ze zeggen het vrijuit omdat het anders later alsnog wel te zien is, of ze vermijden het gewoon en wanneer je moeder zegt: Hee, ik zie dat je een onvoldoende hebt voor wiskunde, dan kun je je er altijd nog wel weer een beetje uitlullen. Nu is het niet zo dat ik dagelijks of zelfs maar wekelijks op dat Magister kijk. Maar de mogelijkheid is er wel en dat scheelt een boel gezeik, voor beide kanten.

Vroeger leek het ook dat er minder lesuitval was dan tegenwoordig. Dat is misschien helemaal niet zo, maar ik heb soms het gevoel dat die jongens van mij de halve dag in het dorp op het skateplein hangen, nadat ze hele balen chips bij Albert Heijn hebben gescoord. Vroeger was het zo: Had je 'onverhoopt' het eerste uur onverwacht vrij, moest de hele telefoonketting in werking gezet worden, en dat viel niet altijd mee, want de helft van de tijd bleef de ketting haperen bij de Zwakste Schakel, en omdat mijn achternaam niet met een A, B, of C begint, zat ik in zo'n geval toch altijd weer voor Piet Snot op school te gapen.

Hoe anders is dat nu. Anno 2010 is het zo dat je 1. een eigen emailadres hebt, dus leraren kunnen op elk gewenst moment in contact met je treden (Ok, dat is wellicht ietsje minder gewenst voor de leerlingen, maar goed) en 2. je kunt 'savonds zien of je misschien het eerste lesuur uitval hebt. Enige voorwaarde is wel dat je hier zelf aktie in moet ondernemen, door op de webzijde te kijken. Mocht het zo zijn dat de ongelukkige leraar zich 'sochtends vroeg pas ziek meldt, dan krijg je zelfs een sms! Van de school! Nah. Dat was vroeger wel anders!

In ieder geval: De school waar mijn beide jongens heen gaan is een gemiddeld flinke school, tenminste: voor plattelandse begrippen. Best veul kinderen komen daar dagelijks voor hun 'plezier' naar toe. Sommigen moeten een uur voor aanvang (of eerder nog) van huis vertrekken om de barre tocht per fiets naar school af te leggen. (Die wonen dus eigenlijk op het Platte Platteland) Onze kinderen zijn verwende watjes, want mocht het onverhoopt voorkomen dat zij om 8.00 uur ontwaken, terwijl de eerste les om 8.10 begint, dan nog kunnen zij op tijd verschijnen. Inclusief ontbijt, wassen, plassen & tandenpoetsen! Oftewel: De school op een presenteerblaadje, dus misschien dat ze minder belang hebben bij het op de hoogte zjn van eventuele lesuitval?

Maar: voor ik helemaal afdwaal, even to the point:

Vanmorgen, toen iedereen de deur uit was, ik nog een kop koffie had gedronken en de krant had doorgelezen, deed ik de deur op slot en toog naar boven om onder de douche te gaan. Alles klaar gezet: douchegel, shampoo, schoon ondergoed en kleren, handdoek. Nog even naar de masterbedroom voor een stel schone sokken, en daar ontwaarde ik mijn nog te lezen boek. Nou, vooruit, nog even plat en een stukkie lezen. Het was half negen, dus daar kon nog wel een kwartiertje bij.

Gaat de voordeurbel. Nu gaat de voordeurbel nooit om half negen, tenzij het één van mijn bloedjes is. Dus ik, übermoeder als ik ben -alles voor de kinderen- schoot omhoog en rende in gestrekte draf de trappen af. Daar stond oudste. Met naast zich een meisje. Terwijl ik de barricades ontgrendelde, lachte hij mij al verontschuldigend toe door het raam. Net op het moment dat ik de deur openzwaaide, realiseerde ik me hoe ik er bij stond: Shabby ochtendjas, het haar op zolder en de mascara van de vorige dag nog op mijn wallen.

Ik zeg: niet leuk. Niet voor Oudste, niet voor het meisje en al helemaal niet voor mij. Oudste mompelde iets van eerste twee uur vrij, en even pinpas pakken en naar het dorp en sleutel in de tas op school en schoot de trap op. Meisje stond mij een beetje geiterig aan te kijken en ik keek al even geiterig terug. In een splitsecond zag ik ons daar staan vanuit een helicopterview: zij dacht waarschijnlijk: "Mijn god, daar is het Monster van Loch Ness", en ik hinnikte iets van : "Nou, normaal heb ik gewoon kleren aan hoor!"

Maar you never get a second chance for a first impression. Nu hoop ik niet dat dit mijn toekomstige schoondochter is, zeg. Daar komt dat wichtje nooit over heen.

Moraal van het verhaal: Gebruik al je informatiebronnen, zodat je 1. Twee uur langer kunt slapen, 2. Je bij je klasgenootje een trauma kunt voorkomen en 3. Je moeder spaart.

2 opmerkingen:

  1. Wahahahaha, dat komt natuurlijk nooit meer goed met dat meisje en jou.... Ze denkt vast dat je een ontaarde moeder bent die altijd ligt te slapen ofzo...!! Hahaha

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ai... Dat overkomt je geen tweede keer denk ik?

    Wel handig dat die school zoveel info beschikbaar stelt, ook voor ouders. Als je kind niet zo spraakzaam is, kan het wel fijn zijn om af en toe even poolshoogte te kunnen nemen.

    Praat je zoon nog wel tegen je?

    BeantwoordenVerwijderen