Argeloze marmotten en boosaardige Fred Osters.

'De Baas' van onze bloedjes van kinderen heeft een naam die erg lijkt op de quizmaster van de Wie-Kent-Kwis van vroeger; Fred Oster. Je weet wel, die dierenmishandelaar die elke week een stel argeloze marmotjes een doolhof in stuurde, al waar ze op zoek moesten naar een uitweg, onder een hoop gejoel en felle lampen. Die arme beestjes. 'Onze' Fred Oster jaagt ook zijn eigen marmotjes het doolhof in. En schept er blijkbaar ook nog genoegen in om ze te bedreigen als ze niet het juiste deurtje nemen.

Vorige week zag ik dat er gebeld was; het lichtje van het antwoordapparaat knipperde. Deze gaat pas gaat knipperen nadat bellers de gehele boodschap hebben afgeluisterd. Op mijn mobiel kreeg ik een bericht dat er een nieuw voicemailbericht was. Op beide toestellen hetzelfde. Een soort van zucht, en einde bericht. (Ik heb nooit begrepen waarom mensen het hele bericht afluisteren als ze toch niet van plan zijn om in te spreken) Omdat het bedrrijf waarvoor de kinderen de post rondbrengen wel vaker belt, en dan meestal met de vraag of zij een extra wijk willen doen, voelde ik mij niet geroepen om terug te bellen. Als er echt haast bij was, zouden ze wel inspreken, zo dacht ik.

Vrijdag werd er wederom gebeld, Prins en ik waren niet thuis, en toen pakte Oudste op. Zoals het een goede puber betaamt, luisterde hij met een half oor, en kreeg de gehele boodschap niet goed mee. Hij vertelde vaag iets over post voor meerdere adressen in één brievenbus aan de F.weg. Omdat ik graag wilde weten wat er mis was gegaan, heb ik Fred Oster gemaild.

Dag Fred,

Ik hoorde van Oudste dat iemand van jullie heeft gebeld met een klacht over de bezorging. Hij kon niet goed weergeven wat de klacht nu precies was, dus graag zou ik horen wat dit nu precies was. Hij vertelde iets over F.weg 1 en 13.

Verder wil ik je verzoeken om dit per mail te doen, of de voicemail in te spreken als wij niet thuis zijn.

Ik hoor graag van je terug.

Met vriendelijke groet,

Evelyn

Hierop kreeg ik gister een mail terug van Fred:

Dag Evelyn,

Klopt, ik had gebeld, volgens mij begreep Oudste het wel. Het gaat er n.l. om dat er post van verschillende geadresseerden in 1 brievenbus gedaan worden. Een soort van lange halen snel thuis. Hij vertelde me dat zijn broertje op de dinsdagen helpt. De klachten kwamen ook van een dinsdag bezorgdag. Tot zover zou het dus kunnen dat zijn broer er zich een beetje makkelijk afmaakt.

Ik heb Oudste wel gezegd dat als deze klachten aanhouden wij zullen stoppen met de samenwerking.

Als je meer wilt weten dan kan dat natuurlijk,

Ik hoor dan graag van je,

Met groet,

Fred Oster

Daar waren Prins en ik toch wel even stil van. Natuurlijk moest er een hartig woordje met Jongste gesproken worden, maar verder vind ik de conclusie nogal snel getrokken, van onze marmottenliefhebber. Jongste werd gisteravond aan de tand gevoeld. Hij leek oprecht met wat hij zei. Bovendien liggen F.weg 13 en F.weg 1 ongeveer een uur van elkaar af op zijn route; hij zou wel heel erg veel moeite moeten doen om deze bij elkaar in de bus te gooien. Maar goed, met halve informatie van Oudste en zonder aanvullende informatie van Fred was het wat lastig te achterhalen wat er nu precies mis was gegaan, dus ik besloot op Fred's uitnodiging in te gaan, en belde hem vanmorgen. "Nee, Fred is er niet, die zit in vergadering. Bel vanmiddag maar terug." Vanmiddag om 13.30 uur: "Nee, Fred is op klantenbezoek. Probeer het eind van de middag nog maar eens." Om 16.15 uur: "Nee, Fred is al naar huis." Inmiddels was mijn geduld op en mijn kookpunt bereikt. Gelukkig was het vandaag heerlijk weer, anders was ik helemaal des hels geweest. Ik voelde het gif spuiten en legde de situatie uit. "Daar kan ik helaas niets mee, daar moet u echt voor bij Fred zijn." Het wordt ook opeens 'u', normaal word ik altijd getutoyeerd door de medewerkers van De Post.

Het komt nooit voor dat de post die hier gebracht wordt, ook daadwerkelijk echt alleen maar post voor de wijk van de kinderen is. Heel vaak, maar dan ook echt heeeeel vaak kwakken ze er post in voor adressen hier een kleine twintig kilometer vandaan. Deze mensen krijgen dus minstens een week later die post pas. Geeft niet, maar het is even een klein detail. Een paar weken geleden had Fred ingesproken of de kinderen er misschien een wijk bij wilden doen die vrijdag. Mocht ook zaterdag bezorgd worden. Wilden ze niet. Snap ik, is hun goed recht. Maar toen ik thuiskwam van mijn werk vond ik maar liefst drie kratten extra post. Waren ze er van uitgegaan dat die marmotjes dat wel zouden doen. Maakt niet uit verder, maar ik vond het een wat voorbarige aanname. Die post werd pas de volgende dag weer opgehaald. Ik wil niet weten wanneer deze daadwerkelijk bezorgd is. En door wie.

Terwijl ik het gif door mijn lijf voelde spuiten, heb ik met kromme tenen een mail voor Fred opgesteld.

Dag Fred,

De reden dat ik jou mailde was, dat Oudste het dus niet helemaal goed had begrepen. Als er een fout gemaakt wordt, is het handig om te weten waar de fout precies gemaakt wordt, zodat er ook iets aan gedaan kan worden.

Ik heb vandaag drie keer getracht om jou te bereiken, maar dit is nog niet zo gemakkelijk, blijkt. De rest van de medewerkers kon hier verder niets over zeggen, en dat is best wel een beetje vervelend. Te meer ook omdat ik eigenlijk vind dat je erg snelle conclusies trekt, waar het 'lange halen snel thuis' en 'het zich gemakkelijk maken' betreft. Oudste is pas twee maand geleden begonnen met de vrijdagen bezorgen. Het broertje van Oudste, Jongste, heeft tot twee maand geleden namelijk alles helemaal alleen gedaan. Slechts één keer kwam er een brief over het verkeerd bezorgen van één brief (aan de K.weg). Dat vind ik voor een joch van bijna veertien helemaal niet verkeerd als je twee maal per week een route van meer dan 35 (vijfendertig) kilometer aflegt.

Dus, kort gezegd: als Jongste het zich gemakkelijk wil maken, helpt het echt niet als hij een paar brieven aan de F.weg in één brievenbus stopt. De tijdswinst zou dan wel nihil zijn. Het stoppen van de samenwerking door een aantal verkeerd bezorgde brieven op een totaal van gemiddeld honderd goed bezorgde brieven, zou ik op zijn zachts gezegd een buitensporige maatregel vinden.

Tot slot zou ik je willen verzoeken om te vermelden om welke adressen het precies gaat, zodat Jongste hier in het vervolg beter op kan letten. Graag hoor ik van je terug.

Met vriendelijke groet,

Evelyn

Ik vind zelf dat ik heel erg keurig ben geweest. Héél erg keurig, als ik nog denk aan de woeste manier waarop ik getypt heb. Ik heb niet met modder gegooid, ik heb niet gescholden.

Ik ben trots op mij!

-Wordt vervolgd-

(a.k.a Cliffhanger)