Home sweet home 9

Home sweet home is een initiatief van Barbaramama.

Toen wij in dit huis kwamen wonen, woonde er achter ons een man. Alleen. In een behoorlijk groot huis. Hij was een beetje ontredderd, nadat zijn vrouw was overleden. Hij had de tuin een beetje laten verwilderen. Heel af en toe deed hij een poging, maar het kwam niet van de grond. Er stond een struikje tegen de schutting aan zijn kant. Ik weet niet hoe de soort heet; ik heb niet zulke heel erg groene vingers: ik klooi maar wat aan.Hij verkocht een huis aan een stel die beiden 'grote' kinderen hadden uit een vorig huwelijk. Een woelig nest dus. Het struikje groeide uit de kluiten, en kwam boven de schutting uit. Maar het was een mooi struikje, die prachtig bloeide, al duurde dit maar kort. Ook deze mensen waren niet behept met groene vingers. Ik knipte zelf heel af en toe wat takjes weg, net als de naastgelegen roos. Ik had al eens een natte donkerroze roos tegen mijn witte beddengoed gehad, en dat is niet tof. Om over de stekels maar te zwijgen. Op een goede dag kwamen ze met zwaar geschut: ze hadden een meneer met een machine gehuurd, die de hele tuinleeghaalde. Ik dacht: Jeeh! De uit de kluiten gewassen struik was inmiddels een soort boom geworden. Maar: de boom bleef staan. Evenals de roos. Maar die roos, daar kon ik zelf nog wel wat aan snoeien. Aan de boom kwam ik niet meer: te hoog ook. De achterbuurman begon een nieuwe hobby: Een flinke vijver. De kinderen van de achterburen gingen kort achter elkaar uit huis, en toen zaten zij met zijn tweeën. De nieuwe hobby van de buurman ten spijt: het huis werd verkocht. Aan een jong stel met kleine kinderen. Omdat hun huis schuin op dat van ons staat, is hun tuin ook een soort van driehoekig. En in de uiterste punt van die driehoek, daar staat de boom. Hij is inmiddels een meter of vier hoog. Het is een mooie boom, daar niet van. Hij bloeit ook mooi, al duurt dit maar een kleine twee weken. Maar omdat onze tuin ook niet heel erg groot is, neemt de boom eigenlijk ook wel veel licht weg. In de zomer, als het bloedheet is, geeft hij schaduw; dat is het een zegen. Maar in het voorjaar, als de zon nog niet zo hoog staat, is het een vloek. Aan de andere kant: de bloesem is zo mooi. Zegen. Maar; de bloesem laat ook weer los. Vloek. Kortom: ik heb een haat-liefde verhouding met de boom. Ik denk dat de buren zich van geen kwaad bewust zijn. Zij hebben heel niet door hoe druk ik met hun boom ben. Juist ook omdat hij redelijk ver van hun huis en terras staat. Ik denk dat zij alleen de mooie kanten van de boom zien. Ik denk al een paar jaar: zal ik naar de buren toe gaan? Maar ik kan het nog niet zo goed over mijn hart verkrijgen.

Nu loopt de bloei weer op zijn eind. Vorige week maandag heb ik de keitjes 'groenvrij' gemaakt. En dus ook alles geveegd. Nu is alles roze. Maar wees eerlijk: Heeft het niet iets weg van een feestelijke gelegenheid, al die roze confetti?

De tulpen geven dit jaar weer
alleen maar blad, helaas..

De maagdenpalm doet ook weer zijn best.