vrijdag 18 juni 2010

Principes zijn er om overboord gezet te worden.


Er viel dus wederom een schitterend vormgegeven folder in de bus. Wij waren nog niet eens helemaal bijgekomen van het debacle om een nieuwe alles-in-1-provider te vinden waarvoor we niet hoefden te verhuizen. Het voelde wel een klein bietje als een soort van nederlaag.

Ik zuchtte eens, pakte er een kop koffie bij, en begon wat landerig in de folder te bladeren. Ik veerde op bij het woord GRATIS. Gratis in de zin van: Hee mensen, het valt allemaal een bietje tegen met de aanmeldingen in Het Dorp, dusse... Laat die € 350,- aansluitkosten anders maar zitten.. Ga er maar eens lekker van uit eten, of winkelen, of wat het hekje: zet het op de spaarrekening, maar: Laat u allen aansluiten!!

Tja, aan zo'n verzoek konden wij natuurlijk niet niet voldoen. Gauw maar het formulier ingevuld, op de bus gedaan en afwachten maar.

Het duurde een weekje of twee, maar toen werden we gebeld om de glasvezel te komen spuiten. (Ingewikkeld verhaal die niet helemaal binnen is gekomen hier) Drie noeste arbeiders waren hier een ochtendje bezig: Twee met spuiten (he bah, wat klinkt dat ranzig) en eentje met het technische gedeelte. Nou mevrouwtje, nu maar afwachten..

Het duurfde nog een weekje of twee en daar viel een brief in de bus. Vanaf 16 juni 2010 zouden wij de trotse bezitters zijn van een aansluiting op het glasvezelnetwerk. Wij zouden er eindelijk bij horen.

16 juni kwam. De tv leek ineens een stuk scherper, alle zenders op een andere plek, maar goed, een kniesoor die daar op let: One down, two to go. De telefoon en internet deden het niet. Pielen en proberen, en ja! inene hadden wij verbinding met het wereldwijde! Voor precies 45 seconden. Waarschijnlijk op het netwerk van de buren. Inmiddels was het al laat, en met de volgende ochtend een vroege dienst in het vooruitzicht, leek het mij wijs het te laten voor wat het was en de volgende dag verder te kijken. Prins knikte wijs met zijn hoofd: hij zag het ook al niet meer zitten.

De volgende middag (ik ben na een vroege dienst niet gehinderd door enige alertheid) maar eens gebeld met de provider. Die beweerde dat ik een Router nodig had. Nooit gehad, m'neer, ook niet bij de vorige draadloze aansluiting. "Dat MOET!" riep de helpdesk-meneer uit. Ja potverdorie, is het ook niet handiger om iets wat op een handleiding lijkt bij de aansluiting te leveren, wel hier en gunder??! Makke schapen als wij zijn, toog Prins braaf naar de Dorpse Computerboer om een router aan te schaffen. (Ik moest hoognodig een geslaagde dochter-van-vriendin gaan feliciteren)

Niks.

Oudste was met zijn I-pod bezig en gaf een kreet van vreugde toen hij wel verbinding had. (Bij ons zakte het hoofd moede te neder) De meneer van de provider die ons opdracht had gegeven om een router aan te schaffen, wist het ook niet meer en adviseerde om Microsoft nederland te consulteren. Die dus op dat tijdstip uiteraard gesloten was. Aan de telefoon kon hij wel iets doen op afstand en dat was inderdaad een uurtje later gefikst. (Two down, one to go)

De volgende ochtend trok ik met een blij gemoed, nog in mijn ponnetje ten strijde. Microsoft wilde wel helpen, maar hieraan zat een prijskaartje. Van tenminste € 72,-. Er werd mij geadviseerd om de fabrikant van de router te bellen. Na een ingewikkeld keuzemenu kreeg ik een engelse meneer aan de telefoon (Whaaa!) Hiermee redde ik mij nog heel aardig, maar ook na een half uur moest deze brave borst de handdoek in de ring gooien en adviseerde mij nogmaals te bellen, want hij zag that a dutch college of him free was. Nah. Ik ben de beroerdste niet, maar toen kreeg ik een Belg. Hoezo, de nederlanders laten het vuile werk door gastarbeiders opknappen?!

Ook deze meneer lukte het niet, en hij adviseerde om de router terug te brengen: "Hij ies stuuk!" Na het neerleggen bedacht ik dat dàt eigenlijk niet het geval kon zijn, daar Oudste wel verbinding kreeg via de router. Ik had er ook wel zo genoeg van tegen die tijd! Ik bijt me graag ergens in vast, maar dan moet het zaakje wel een keer gaan doen wat ik wil! Ik ben de Grote Stad in gegaan met een vriendin. Mooi weer, op een terras, heerlijk. Wie doet met wat.

Krijg ik een sms van Prins: "Internet doet het, ik ben geniaal!" Wat ik in anderhalf uur telefoneren in mijn négligé met de heren experts niet voor elkaar kreeg, kreeg Prins met zijn melkboerenhondenverstand in een half uur rond.

Ik ben een slechte verliezer. Maar goed: we zitten nu wel aangesloten op een netwerk, waarvan ik principieel tegenstander was, ha!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten