zondag 12 september 2010

Dorpse Feesten

We zitten er nog midden in: De jaarlijkse Dorpsfeesten hier in Het Dorp! Vanmiddag is de laatste middag en dan moeten we weer een jaar wachten. Moesten we vroeger ons best doen om oppas te vinden voor de jongens: Tegenwoordig feesten ze gewoon mee! Ik ben er blij om, als ik eerlijk ben. Oudste geniet zich suf: Werkt al weken extra en spaart voor deze feesten. Met Jongste weet je het maar nooit: Die heeft de kunst van het genieten niet altijd even goed in de vingers. Het had maar zo kunnen zijn dat hij helemaal niet naar de feesten wilde. Ik weet ook niet goed waar dit mee te maken heeft; onzekerheid misschien? Maar gelukkig heeft hij ook dit jaar volop genoten en sprak hij af met zijn vriendengroepje om de feesten onveilig te maken.

Ik geniet zo als ik hem zo zie genieten! Juist omdat het bij hem niet helemaal vanzelfsprekend is. Er bleef hier vannacht een vriendje slapen; die woont in het buitengebied en het is dus wel prettig als hij niet zo ver hoeft te fietsen. Jongste was helemaal in zijn element. Het was ook nachtwerk gisteren, maar dat mag de pret niet drukken. Hij wilde eigenlijk nog op Oudste wachten (die een half uur later thuis moht komen), want hij had gehoord dat deze 'hartstikke dronken' was. Prins en ik hielden ons hart vast. Maar hij kwam een Dorps Kwartiertje te laat aan stiefelen, en kwam om mij gewoon helder en alert over. Ik ben trots op het feit dat hij verstandig met alcohol omgaat. Natuurlijk wil je liever dat hij helemaal geen alcohol gebruikt, maar verbieden gaat 'm volgens mij ook niet worden.

Hier in Het Dorp zijn ze wel een klein beetje van de betutteling: Jeugd van 16 tot 19 jaar kan een zogenaamd 'alcoholpolsbandje' ophalen, op vertoon van hun ID-kaart. Heb je niet zo'n bandje en zie je er niet ouder uit dan 19 jaar, dan wordt er dus geen alcohol aan je verkocht. Enerzijds een goede zaak, hoor. Maar anderzijds: Ik liep zelf vroeger op vrij jeugdige leeftijd door de discotheek te zwalken, en niemand die zich druk maakte over de ontwikkeling van mijn hersenen in combinatie met alcoholgebruik. Ik heb het idee dat dit ook nog wel aardig goed is gekomen..

Wat schetst mijn verbazing? Oudste kwam donderdagavond thuis met een polsbandje. Heel dom, want bij mij viel pas de volgende dag het kwartje: "Wat is dat eigenlijk voor bandje, Oudste?" Waarna een heel relaas kwam van Oudste met een grote lach op zijn gezicht. Hij had de ID-kaart van een 17-jarige buurjongen gekregen en was hier mee naar de polsbandjes uitgifte gegaan. Daar hadden ze de kaart bekeken, gezegd: "Wat een lelijke foto!" .... En hem een bandje gegeven!! Nou ja zeg, mijn mond viel er van open! Okee, Oudste ziet er wel iets ouder uit dan zijn bijna 15 jaar, maar hij lijkt tótáál niet op buurjongen! Als je dan een beleid wilt voeren, doe dat dan ook correct, vind ik. Het bandje heeft Oudste de volgende dag gewoon afgedaan. (Ik geloof niet dat ik dat had gedaan op die leeftijd).

Vrijdag vond ik dit briefje op tafel van Oudste en zijn vriendje.



Ik vind dat wel weer humor! Alleen heb ik vriendje nog niet aan mijn boezem gedrukt, omdat hij me nooit meer kwijt wil, haha! Misschien komt dat vanmddag wellicht..!

2 opmerkingen:

  1. Hahaha , dat briefje is hartstikke grappig , ik zie ze al voor me terwijl ze dit schrijven.

    Fijn dat de jongens hebben genoten , dat is toch ook eigenlijk de bedoeling op deze leeftijd .
    Hier weet de oudste ook wel te feesten hoor maar gelukkig niet elk weekend want af en toe vind ze het ook best gezellig om een zaterdagavond thuis te zijn.
    Alcohol mag met mate en daar heeft ze zich (op een keer aangeschoten na) toch wel redelijk keurig aan gehouden .

    fijne weekend verder, groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O dear... Dat briefje, hahaha. Wel schattig!

    Leuk zulke feesten, maar het blijkt dus wel weer dat al die zogenaamde veiligheidsmaatregelen niet werken als ze niet juist worden uitgevoerd. Gelukkig is de opvoeding van je oudste zo te lezen goed geslaagd en heeft hij zich keurig gedragen.

    Ik denk trouwens de laatste maanden regelmatig 'wat hebben mijn ouders het makkelijk gehad met mij'. Ik lees overal horrorverhalen over pubers die zich verschrikkelijk misdragen en echte pubers zijn... Ik herken dat dus echt niet. Wel een beetje van mijn broertje, maar zelfs die heeft mijn ouders nooit tot wanhoop gedreven (voor zover ik heb gemerkt).

    Naja... Mijn ouders kregen hun portie wel op een andere manier van mij. Das dan wel weer zo. En dat heeft ook weer direct verband met waarom ik zo totaal niet puberde...

    Goh, schrijf een half boek als reactie... Sorry! :P

    BeantwoordenVerwijderen