zaterdag 19 maart 2011

Zuren.

De afgelopen weken gebeuren er te veel dingen die mijn begrip te boven gaan. Japan. Libië. Robert M. Ik kan niet kiezen wat ik eigenlijk het ergste vind. Ik wil ook niet kiezen trouwens. Ik vind het verschrikkelijk. Leg dat maar eens uit, aan je kinderen. Als je daar woont, in Libië. In Japan kun je jezelf al amper staande houden, laat staan dat je dan ook nog voor je kinderen kunt zorgen. Als je die nog bij je hebt, tenminste. Over Robert M. wil ik het al helemaal niet hebben.

Daarom kies ik er maar voor om er verder niets over te zeggen. Omdat het mijns inziens niets toevoegt. En dan klaag ik soms nog: dat het 'lastig' is, pubers in huis. Dat het 'lastig' is, werken en zorgen combineren. Dat het 'lastig' is, zorgen dat je niet in de rode cijfers komt. Dat het 'lastig' is, een keuze maken om hier te blijven werken of om toch mijn horizon te gaan verbreden.

Hoe goed ik het heb, besef ik niet elke dag. Ik heb een man die me op handen draagt, kinderen die -ondanks hier en daar een bui- van me houden. Elke maand een zak met geld. Een huis, die me niet alleen warm en droog houdt, maar ook nog een gezellige plek is waar ik me thuis voel. Een goede gezondheid, een lijf die meewerkt. Vrienden, familie, kennissen en een redelijk op peil zijnd sociaal leven. En toch vind ik het vervelend als Prins 2,5 uur later dan zijn werktijd is afgelopen, thuis komt. Terwijl ik drie kwartier na zijn thuiskomst alweer weg moet. 'Moet'? Van wie moet dat dan? Ik mag weg, ik kán weg. Lekker taarten decoreren met negen bevriende dames. Geen wereldschokkende zaken, maar gewoon leuk. Die vrijheid heb ik. Ik hoef me geen zorgen te maken of ik überhaupt vandaag wel een warme maaltijd kan krijgen, of ik een dak boven mijn hoofd heb.

Morgen naar een optreden van een stel Raggende Mannen. Gewoon, omdat het leuk is, en omdat het kán. De jongens redden zich. De één vindt het heerlijk om ook eens gewoon een avondje alleen te zijn, de ander gaat zelf ook naar een optreden. Van een plaatselijk rockbandje, en vraagt of twee maatjes kunnen blijven slapen. Dat kan. Onderhandeling over de thuiskom-tijd. Dat kan, omdat ik een dak boven mijn hoofd heb en plaats kan bieden aan een stel jochies. Die het niet echt nódig hebben, dat onderdak, maar er wel graag gebruik van maken, omdat het hen een heel eind fietsen scheelt, midden in de nacht.

Ik besef het niet iedere dag, hoe gelukkig of ik eigenlijk ben. Als je gezond bent, heb je duizend wensen, als je ziek bent, heb je er maar eentje. En natuurlijk kun je het leed van de wereld niet op je schouders nemen. Het wordt er niet anders van.



Maar wat ben ik ongelovelijk gelukkig dat ik niet woon in Japan of Libë, én Robert M. nooit heb ontmoet. Dan maar liever 'zeuren' over het weer/laat thuiskomen van Prins/ kinderen die troep maken/ vul zelf maar in..! Want ondanks alles, zeuren moet op zijn tijd. Maar niet zoveel dat je er zuur van wordt.

Dan is het namelijk zuren.

8 opmerkingen:

  1. Haleluja!
    Wat heb je dit weer mooi onder woorden gebracht! Mijn gevoel is precies hetzelfde.

    Zeuren hoort er gewoon af en toe bij!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeurkous!
    ;)))
    De spijker op z'n kop,
    mooi stukje!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoe kun je nou een zeurpiet zijn als je het zo goed onder woorden kan brengen? Jij bent blij met je leven en zijn we dat niet allemaal? Blij dat we hier, in dit gedeelte van de wereld wonen?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Waar zouden we zijn wanneer we niets meer te zeuren hebben? Maar het heeft me de afgelopen week ook wel beziggehouden hoor, vooral wanneer je kind dan ook nog eens met vragen komt en je hem zegt dat de wereld soms verrot is en dat we blij moeten zijn met wat we hebben. (heb jij ook zo'n hekel aan het woordje "moet"?)
    geniet van het zonnige weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel treffend geschreven. En herkenbaar. Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tja wie zeurt er niet op z'n tijd. Dat is ook best wel eens fijn ja! Maarre we moeten er inderdaad niet verzuurd van worden!

    BeantwoordenVerwijderen