Alaaf!

Ik ben anti-carnaval. Of anti.. Ik ben er niet tégen, als ik er zelf maar niets aan hoef te doen. Ik bezoek indien mogelijk wel elk jaar de carnavalsoptocht hier in Het Dorp. Dat is er eentje om trots op te zijn! In de Grote Stad waar ik werk, heb ik de optocht ook wel eens mogen aanschouwen, maar wat een aanfluiting is dát. Dus met veel plezier heb ik de afgelopen twintig jaar de optocht hier bekeken. Dat is wat de hele carnaval voor mij is. Dat er het hele weekend gefeest wordt, en je op dinsdagmiddag nog mensen met scheefgezakte hoedjes en de ogen op half zeven uit de kroeg ziet rollen, hoort er bij en ik moet er altijd wel een beetje om lachen.

Sinds vorig jaar is Oudste op onverklaarbare wijze gegrepen door het carnaval-virus. Van ons heeft ie het niet, maar verder vind ik het prima. Vanaf november 2009 waren ze met een mannetje jongentje of tien al druk bezig met een heuse carnavalswagen. Elke vrije avond werd besteed aan het opkalefateren van de wagen. Ik vond het mooi om te zien. Er is geen ouder bij aan te pas gekomen; ze hebben helemaal zelf bedacht wat het moest worden, verf gekocht, taken verdeeld en geld gelapt. De wagen konden ze van iemand lenen, een oude loods mochten ze gebruiken om de wagen te parkeren en bij een fabriek hebben ze voor elkaar gekregen dat ze afvalmateriaal mochten gebruiken. Helemaal goed dus. Voor zover ik kon overzien, is er geen onvertogen woord gevallen en hebben ze goed samen gewerkt. Toen eindelijk de Grote Dag aanbrak, konden ook de ouders het maaksel aanschouwen. Het was een soort van Hippiewagen geworden, met een slagzin waarin het woord 'Chickies' voorkwam. Helemaal goed.

Prins en ik gingen voor aanvang van de optocht kijken hoe de wagen erbij stond. De mannen waren uitzinnig van vreugde: Het was gelukt, ze stonden eindelijk waar ze wilden staan na al die maanden zwoegen. Hun wagen stond als derde in de rij van een lange-lange optocht. Toen de wagen zich in beweging zette, juichden ze allemaal, uitzinnig van vreugde. Hoe mooi om te zien, ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen. Aan de ene kant allemaal zo groot, maar aan de andere kant leek het nog maar zo kort geleden dat sommigen van hen samen op de peuterspeelzaal zaten..!

Prins en ik stelden ons in het midden van het dorp op, om de heren in vol ornaat langs te zien komen. De eerste wagen passeerde, de tweede, de vierde en de vijfde. Prins en ik keken elkaar aan: Hier was iets niet helemaal goed gegaan. Wij drongen ons door de massa heen, terug naar het beginpunt, de route volgend. Inmiddels was wagen nummer10 al gepasseerd, en nog steeds geen Oudste + kornuiten. Ongeveer hondervijftig meter na het beginpunt, zagen we de wagen staan, vreemd scheef langs de kant geparkeerd. De tractor was er voor weg, en een paar jongens in hun uitbundige carnavalskostuums met bloemetjes op hun hoofd zaten met de benen bungelend sip toe te kijken hoe wagen nummer 19 hen passeerde.

Mijn hart brak bijna. Waar we de mannen nog geen drie kwartier geleden uitzinnig van vreugde hadden zien vertrekken, stonden ze nu langs de kant, hun tranen verbijtend. Het bleek dat de 'dissel' was afgebroken. Ik had tot dat moment nog nooit van het woord gehoord, maar het blijkt dus de driehoek te zijn, die aan de kar zit, die verbonden wordt aan de tractor. Het lag dus helemaal buiten hun schuld, het was gewoon domme pech. Vervelend vond ik om te zien hoe sommige groepen op andere wagens hen uitjoelden. Ik wilde wel op die wagens springen en ze eens flink de oren wassen. Gelukkig waren er ook wagens waarop de deelnemers duidelijk begaan waren met het lot van de jonge hippies en hun gezicht in een meelevende uitdrukking schoot.

Één van de vaders was al met de dissel vertrokken om hem te gaan lassen, maar helaas heeft hij het niet gered om de tocht voort te kunnen zetten. Ik was er toevallig bij toen de mannen in het dorp liepen en de wagen ineens voorreed; Ze juichden dat het een aard had en klommen er enthousiast weer op. Helaas was de optocht toen alweer voorbij. De volgende dag hebben ze alsnog meegedaan met de énorm lange optocht in Andere Grote Stad; dat maakte veel goed. Het was ijskoud, maar dat deerde hen niet. Toch was het leuk geweest wanneer ze in hun Eigen Dorp mee hadden kunnen doen.

Ondertussen staan de zaken er ietsje anders voor. De wagen kunnen ze helaas niet meer lenen dit jaar. De loods is tijdens de hevige regenval ingestort. Met andere woorden: Het zit ze niet mee dit jaar. Maar, optimistisch als ze zijn, hebben ze besloten om dan maar mee te doen als loopgroep. Natuurlijk ietsje minder leuk, maar ze laten de moed niet zakken. Gisteren hebben ze allemaal € 12,50 in gelegd, en vanmorgen zijn Oudste en één van de andere jongens met zijn vader vertrokken om de atributen op te halen die ze via marktplaats op de kop hebben getikt.

Vanavond wordt de nieuwe Prins Carnaval bekend gemaakt in een feestzaal een paar kilometer buiten Het Dorp. Dat heeft vast een naam, maar ik heb er geen verstand van. Oudste gaat er met zijn ploeg op het fietsje naar toe. Het lijkt er op dat hij nu dan echt gegrepen is door het Carnavalvirus. Dat worden de eerstkomende 5, 6 jaar brakke carnavalsweekenden hier in huize Eef & Prins op 't Witte Paard. Tegen dit virus is er geen pennicilinekuurtje. Nou ja, als ik maar niet hoef...!