donderdag 27 oktober 2011

Ontmoeting met een oude bekende

Ik kom maar niet toe aan verhaaltjes schrijven hier. Terwijl ik dat wél heel erg leuk vind. Ik zat op het toilet vanavond (informatie waar je niets aan hebt) en ik dacht er over na hoe dat nu eigenlijk zo komt. Nou. Eigenlijk heel simpel. Ik ben gewoon te gelukkig. Is dat nou niet mooi?


Ik heb in mijn leven heel wat dagboeken volgeschreven. Leuk om terug te lezen, maar ik merk een patroon op: Juist als het minder goed met mij ging, schreef ik veel. Een soort therapie was het, zeg maar. Nu ben ik dit blog niet begonnen om ellende van mij af te schrijven. Sterker: ik merk dat ik juist de ellende enigszins buiten de deur hou hier. En dat is goed. Ik merk ook dat ik -wanneer het niet helemaal lekker gaat- meer stil ga staan. Letterlijk dan. En als ik stil sta, is het makkelijk om te gaan zitten. Als ik zit, is het makkelijk om de laptop aan te zetten. Enzovoort. This very moment gaat het bij-zon-der goed met mij. Ik sta niet stil, ik dender een soort van door. Maar morgen vrij, dus tijd genoeg om even op de rem te trappen. 


Een nieuwe baan vergt altijd vrij veel energie. Ik dacht dat dat nu niet het geval was: ik vond (en vind) het verschrikkelijk leuk vooral. Ik heb werk voor veertig uur. Dit moet gebeuren in 24 uur. En, wat het mooiste van alles is: Ik ga niet eens proberen om dit in 24 uur te proppen, maar schuif af, delegeer, regel en krijg het toch enigszins rond. Deze baan had ik alleen dáárom al een jaar of vijf geleden nooit kunnen doen. Dan had ik alles zelf willen doen, omdat ik vond dat dat part of the job was. Nu schift ik meer, en dat wordt goed ontvangen door mijn naaste collega en mijn baas. Meer en meer vind ik mijn plekje, profileer ik mij, weten mensen wat ze aan me (kunnen) hebben, blus ik brandjes waar nodig, laat soms ook steken vallen, maar pak deze weer op en ondertussen ga ik fluitend naar mijn werk. Wat een zegen is dat.


Vandaag was er een soort van 'afsluiter' cq hoogtepunt. Ik werk sinds juni 2006 voor deze stichting. De manager die mij aannam, was een fijne vent, maar absoluut ongeschikt als manager. Ik heb heel wat met hem in de clinch gelegen. Dat lees je terug in de functionerings-verslagen. Waar het eerste jaar de rode loper werd uitgelegd, was het het derde jaar kommer en kwel. Waar ik eerst kritisch durfde te zijn, was ik in het derde jaar een schaduw van mezelf, twijfelend aan mijn capaciteiten. Elke move die ik maakte als Senior-Begeleider werd in twijfel getrokken. 'Je hebt dit nu zó gedaan, maar waarom heb je het niet zó gedaan?' Pfff. Gelukkig deed zich de kans voor om op een andere locatie, onder een andere manager en coördinerend begeleider aan de slag te gaan, met medeneming van een aantal cliënten. Daar werd alles aan mijn vakkundigheid overgelaten: "Doe wat je denkt dat goed is, als wij het idee hebben dat het niet goed gaat, trekken we aan de bel." En er werd niet of nauwelijks aan de bel getrokken. Andersom vonden zij mijn komst 'verfrissend'. Door mijn manager werd ik attent gemaakt op de vacature van coördinerend begeleider op een locatie elders. Dat op zich is al een compliment. Ik kreeg de baan en werd meteen overspoeld door nieuwe mensen en dingen, maar nam alles gretig in mij op. Stichtingsbreed is er een nieuw roosterprogramma in gebruik genomen. Alle CB-ers zijn daar in geschoold. Ik niet, want ik was nog niet gestart in mijn nieuwe functie. Maar ik werd bijgepraat en deed de dingen zo goed als ik kon. (dat er een collega voor 24 uur uitviel, haar diensten zouden worden opgevuld door een invaller, oh nee toch niet, los het maar op, was een euh.. Ik haat het woord: Úitdaging. Maar; wél goed gekomen) Nu is er in mijn team één dame die werkelijk álles tegen heeft. Zij is (dus) langdurig ziek. En dáár ging iets fout in de ziektemelding. Ik werd daarover gebeld door iemand van de uitrol van het Nieuwe Rooster Gebeuren. En laat die Iemand nu nét mijn oude baas zijn. Die niet wist dat ik op deze plek zat. En die, op mijn vraag in ons laatste functioneringsgesprek of hij mij in de functie van coördinerend begeleider zag, volmondig en zonder twijfel "Nee" antwoordde. Die een half jaar geleden zijn functie als locatiemananger heeft neergelegd en nu (qua functie) in dezelfde salarisschaal als ik zit. Wat helemaal geen schande is (hij had het alleen drie jaar eerder moeten doen), maar die ik nu ontmoette op gelijke hoogte. Wat ík op mijn beurt weer erg verfrissend vond. Want: Ik kon mezelf zijn. Ik kon gebbetjes maken met mijn baas waar hij getuige van was (want ik heb volgens mijn de liefste baas van de wereld), met mijn collega's, en toch hoefde ik niet op mijn woorden te letten; niets van wat ik zei wordt tegen mij gebruikt. Zo gewoon, zo zoals het zou moeten zijn, maar zo fijn dat dat niet meer hoeft. Zoals het 'onder hem' wel was. De ultieme 'wraak', zeg maar. Gewoon zijn zoals je bent, en dat dat dan goed en genoeg is. En hij is er getuige van. Heerlijk.


En dan heb ik het alleen nog maar over mijn werk! Niet eens over de kindjes, Prins Op 't Witte Paard, familie en vrienden. Waar het allemaal ook bijzonder goed mee gaat en waar ik ook ongelofelijk blij mee ben.


Pfoe. Kan een mens ook uit elkaar barsten van geluk?



5 opmerkingen:

  1. Ja, dat kan.

    Zeker als het weleens (heel) anders geweest is realiseer je dat je nu een "lucky bird" bent.

    Geloof me, ik ken het gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hè lekker dit hoor.

    Ik herken het helemaal. Als je in een flow zit (sorry, zo noem ik dat graag), dan dender je gewoon door. Als je je niet happy voelt, ga je stilstaan en zitten en ja, precies wat jij zegt, pc aan etc.

    Ga zo door en roep gewoon af en toe wat hier, is ook leuk!

    Be Happy....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Uit elkaar barsten van geluk? Poeh. Ik zou dat wel weer eens willen. Dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh, ik herken het. Ben deze week al deels bezig met inwerken en ik vind het zo leuk al is het gruwelijk, verschrikkelijk, enorm chaotisch en druk. HEERLIJK!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat fijn voor je!Geniet ervan.
    Geluk is zo vluchtig.........

    BeantwoordenVerwijderen