zaterdag 29 oktober 2011

Looking back

1 april 2009. Het was een roerig jaar. Op het werk liep het niet soepel (mot met de baas, onder andere), we waren nog bezig met het staartje van de verbouwing/uitbouw van de keuken en oh ja, ik was ook nog bezig met afstuderen. Omdat er op het werk nogal wat spanningen waren, en één van mijn collega's al zou vertrekken, dacht ik dat het wel even goed was om er een beetje lucht in te brengen. Dat werkte wel. Ik moest van de week aan dit verhaaltje wat ik op hyves had gezet denken, toen mijn baas-van-toen bij mij op het werk was. 


Ja.

De keuken is klaar. En inderdaad: Splendid! Splen-did! De skilder is vertrokken en er zijn nog maar een paar kleine details te doen, zoals radiatorbekleding (Neen, wij hebben géén vloerverwarming, nee.), terras (in de maak), eettafel (coming up), bijkeuken (euh) en meer van dat soort futiliteiten. Dus eigenlijk is mijn missie volbracht. Het is geworden wat we ervan verwachtten, bijna beter.

En dan val je toch een beetje in een soort van gat. Djeez. Ik ben blijkbaar een echte Material Girl. Voor mij geen diamonds & pearls, maar doe mij een kek behangetje en een geinig keukentje, en ik ben dolgelukkig. Te erg voor woorden, maar heus waar. Ik wil bij spreken van wijzen iedere argeloze voorbijganger wel naar binnen trekken om onze Traumküchen te bekijken bewonderen. Heb het ook wel gedaan overigens, maar op de 1 of andere manier wordt het daar meteen een stuk minder spontaan van, ofzo. Ook de angstige blik in hun ogen verpestte de lol een beetje. Dus dat doe ik maar niet meer. Maarr: het is gewoon donders mooi geworden! Jeuh!

Ook het essay is nu ein-de-lijk klaar. Ongelovelijk maar waar. En het gekke is: hoe zeer ik er ook naar heb uitgekeken, nu het dan zo ver is, ben ik veul minder blij als dat ik had verwacht. Toch een beetje jammer. Maar goed, oma zei altijd: "Prijs de dag niet voor het avond is". Ik heb dus nog steeds kans om met vlag en wimpel te zakken voor het eindgesprek. Dus misschien komt die blijheid wel pas wanneer ik ‘ut papiertju’ echt life in handen heb, je weet het niet! Misschien is het ook wel handig om mij hier en daar enigszins te gaan voorbereiden op dat gesprek; dat verhoogt de kansen op slagen wel een beetje, denk ik. Maar. Geen zin. Dus dan zoek je toch een middel om je gaten mee te vullen.

Waar ik ongeloveloos van kan genieten is en dag als vandaag. 1 april: ik vind het geweldig! De bloedjes van kinderen hier zijn doorgaans een makkelijk slachtoffer. Maar nu ze wat groter worden is er voor mij geen lol meer aan. Punt 1: Ze trappen nergens meer in. Punt 2: Ze halen zelf (heel flauwe) grappen met mij uit! Nah! Ik zeg: Voor Galg En Rad, die kinders. Bah.

Maar gelukkig heb ik een nogal kneuzige baas. (Voor meelezende collega’s: Niet door vertellen, anders zit die opslag bij het volgende functioneringsgesprek er zeker niet in. HAHAHA! Alsof je OPSLAG kunt krijgen in de zorg! Maar. Ik dwaal af.)

Vanmiddag vroeg ik of hij even tijd voor mij had. Dat had ie. En ik gaf hem de volgende brief:

Het Dorp, 1 april 2009.
Betreft: verzoek om ontslag

Geachte meneer R.

Ik heb de laatste drie jaar met plezier bij I. gewerkt. In het afgelopen jaar heb ik met succes mijn studie MWD afgerond en inmiddels heb ik een andere baan geaccepteerd waarin ik de opgedane vaardigheden meer dan in mijn huidige functie zal kunnen toepassen. Ik verzoek u mij daarom ontslag te verlenen per 1 mei 2009.

Ik zal ervoor zorg dragen dat de lopende trajecten goed gedocumenteerd worden achtergelaten, zodat mijn opvolger daar zonder problemen mee verder kan. Mochten er in de toekomst toch nog vragen zijn, dan ben ik bereid om die ten allen tijde te beantwoorden. Ik heb nog twee weken aan vakantiedagen staan, die ik graag zou willen opmaken voor mijn vertrek. Ik hoop dat dit niet op al te grote bezwaren stuit.

Ik bedank u voor de prettige tijd die ik bij I. heb gehad. Ik hoop dat wij elkaar bij volgende gelegenheden nog eens zullen tegenkomen. Ik wens u veel succes en voorspoed bij de komende ontwikkelingen.

Hartelijke groet,
Evelyn


En als je dan weet dat er enorme ontwikkelingen op komst zijn.. Ontwikkelingen als in locaties door elkaar husselen, mensen op andere plekken moeten onderbrengen.. Dan kun je je wel voorstellen dat je je als baas onder een vreselijke druk staat en je verskriklek genaaid voelt als je er achter komt dat je het met ingang van 1 mei moet doen met één begeleider in plaats van met drie. Ha!

Nah, hij ging d’r in! Met beide benen en met boter en suiker. Hoe superieur kun je je dan voelen zeg! Om zo lang mogelijk te wachten met de woorden: 1 april! Heerlijk. Zat ik even aan de spreekwoordelijke andere kant van de tafel. Kruipen, kreng! En dat deed ie. Nadat ik hem uit zijn lijden had verlost. Hij gleed letterlijk (ongelogen, echt waar) van zijn stoel, op zijn knieën op de grond. Bijna –bijna!- spuugde ik over hem heen. Maar neen, zo een onmensch ben ik ook weer niet.

Maar men, wat voelde dat goed. Even de kaarten opnieuw verdelen. Even een glimpje mens in de manager ontwaren. Even met de zweep er over. Maar ook: even humor en lachen. Dat is goed. Dat klaart de lucht.

Ja.

Ik ben mij er eentje. 

3 opmerkingen: