maandag 10 januari 2011

Go with the flow?

Tjee. Wat kan er in een paar dagen veel veranderen. Zat ik er in december een klein bietje doorheen, nu is het licht wel gaan schijnen. Het is eigenlijk best wel bedtijd, maar ik merk dat een goede flow veel met je kan doen. En dat na een vroege dienst gister (5 uur op), 'savonds Sinterklaas/kerstviering (don't ask, please) en vanmorgen wederom vroeg uit de veren, voel ik mij nog immer kwik en energiek. (Naja, ik heb wel even de ogen dicht gehad, na thuiskomst hoor) De nachtdienst die er gister was, en die ik dus moest aflossen zei: "Tjee, wat zie je er goed uit!" (Is hij niet gewend als hij mij komt aflossen 'savonds: De leeftijd begint te tellen en dan 'hangt' alles wat meer aan het eind van de dag, zeg maar..!) Maar: ik 'teken' altijd nogal: als het slecht met mij gaat, kun je dat gelijk zien. Dat is jammer, maar als het goed gaat daarentegen, is dat ook te zien en dat is fijn!

Hoe komt dat nu? Nou.

Dinsdag vertelde mijn directe leidinggevende in de vergadering dat ze een andere baan heeft. Mijn mond viel open. En ik baal. Als een stekker. Dat ze weggaat. Ze snápt waar het om gaat om als team goed te kunnen functioneren. Leidt met zachte hand, op een zodanige manier dat je het gevoel hebt zelf veel ruimte te hebben en je ding kunt doen. Maar ze houdt wel de vinger aan de pols. En ze zegt waar het op staat als het moet. Driekwartjaar geleden zijn we als bijna splinternieuw team met haar opgestart. Jonkies in het team, één 'oudje', en ik. (Ha! Daar dacht je even dat ik het oudje was he..!) Een enerverende tijd, waarin we als team alleen maar konden groeien, en dat ook gedaan hebben. We hebben veel bereikt. Maar we zijn er nog niet. We kómen er misschien wel niet. Maar we zijn zeker op de goede weg. En nu raken we dus onze vuurtoren kwijt. Maar, ik gun het haar van harte. Deze baan kwam zomaar op haar pad en ze is gek als ze die laat lopen. Het lag ook wel in de lijn van de verwachting, gezien haar recent afgeronde studie. Maar: Nu Nog Niet, eigenlijk.

Donderdag had ik een cursus agressiebeheersing. (Wat zeer interessant was, want ik heb er al vele meegemaakt, maar deze onderscheidde zich zeker, maar dit terzijde) Ik moest eerst nog even langs bij de Grote Baas om een lastige kwestie met een jonge bewoner en zijn ouders te bespreken. Dit werd grondig doorgesproken zoals altijd, en ik kan er normaal gesproken altijd weer weg met een goed gevoel. Ware het niet dat ik dit keer nog een andere ietwat lastige kwestie te bespreken had, namelijk dat ik had gesolliciteerd op een andere baan. Buiten de stichting. Ik ben iemand die graag openheid van zaken geeft, waar mogelijk. In veel vorige banen was het niet mogelijk om dit soort zaken vooraf te bespreken met de Baas, maar in dit geval voelde ik mij geroepen om dit te melden. Wat een lastig tijdstip was, omdat mijn leidinggevende ook op het punt van vertrekken staat. Toen ik mijn hart had gelucht, reageerde mijn baas met de volgende woorden: "En de functie van G... Hoe sta je daar tegenover? Lijkt je dat niet iets?" Wow. Dit was het sein voor mij om ontzettend te gaan ratelen. Over vorige banen. Over meer rust in mijn gemoed en in mijn leven. Over het niet meer zo nodig hoeven te jobhoppen, hoe tegenstrijdig dit nu ook lijkt. (Ik heb nog nooit zo lang voor één en de zelfde organisatie gewerkt als nu) Over mijn privé-leven waarin van alles gebeurd is. Na een minuut of tien ratelen, zei ik: "Ik ben aan het ratelen, he?" Waarop zij mij in alle rust aan keek en zei: "Nee, je bent niet aan het ratelen, je bent aan het vertellen, en ik luister naar jou en ik denk bij mezelf: "Wat wéét ik eigenlijk weinig over jou!"

En natuurlijk. Het ging heus wel door mijn hoofd, toen G... vertelde dat ze vertrok. "Zou dat niet iets voor mij zijn?" Maar als je eigenste Baas zoiets suggereert, wordt het wel een ander verhaal. Pfoe. Ik heb er al zoveel over nagedacht, dat het al wel drie weken geleden lijkt te zijn dat ze dit zei, in plaats van vier dagen. En weet je? Ik denk inderdaad dat ik het kan. Mits ik wel in het begin een geode begeleiding krijg. (Wat ongetwijfeld het geval is) Maar ja. De baan waarop ik heb gesolliciteerd, ligt een schaal hoger dan de baan waarover mijn baas het had. Anderzijds: Ik heb een vast contract nu, daar kunnen ze niet zomaar aan tornen. Bij gebleken ongeschiktheid, kan ik gewoon weer terug in mijn huidige functie, lijkt mij. De andere baan is voor een half jaar tot een jaar. Nooit eerder heb ik mij druk gemaakt over al dan niet vaste contracten, maar dit zijn andere tijden. Hoewel je daar eigenlijk ook niet meer van op aan kunt, vaste contracten. Maar soms moet je ook eens een gokje wagen. En als je nooit hout hakt, heb je geen warmte. En het bevalt mij goed binnen de stichting. Vooral deze locatie voelde als een warm bad, na een vervelende werkrelatie met mijn vorige leidinggevende op de vorige locatie -zelfde stichting-. Maar: verandering van spijs doet eten en is ook wel eens goed. En: Rust en veiligheid is ook veel waard; want veilig voel ik mij zeker hier op deze werkplek.

Kortom: meer dan voldoende stof tot nadenken.. Pfoe! Zal het dan toch de eerste keer worden dat ik inderdaad één van mijn goede voornemens ga waarmaken?

3 opmerkingen:

  1. Spannend hoor. Ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk uitpakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo zeg, en dan slaap je nog? Lijkt me een lastige beslissing. Je vroeg niet om raad, maar ik heb best goede ervaringen met "je gevoel volgen en luisteren naar je hart". Succes!

    BeantwoordenVerwijderen