Meuten*

Als je opgroeiende kinderen hebt, is het Grote Loslaten begonnen. Dit gaat in het begin met hangen en wurgen. Kán hij dat wel? Wíl ik dit wel? Aan de ene kant is hij al zo groot, maar aan de andere kant... Het blijft wikken en wegen. En wat is het lastig. Het gaat niet om vertrouwen: Ik vertrouw Oudste wel. Ik vertrouw alleen het andere gespuis in de wereld niet. Gelukkig wonen we in een Dorp, waar alles nog vrij overzichtelijk is. Ik ben best blij dat we niet een een of andere wereldstad wonen. Hoewel ik heus wel weet dat er ook in een Dorp vreselijke dingen kunnen gebeuren.

Afgelopen zomer ontdekte Oudste de Tentfeesten, volksfeesten, hoe je het ook maar noemen wilt. Ik sjouwde ze vroeger zelf ook allemaal af. Het bier vloeit er rijkelijk, dat weet ik ook wel. Tegenwoordig hebben ze van die handige bandjes om de polsen. Maar ik moet zeggen dat ik niet erg veel vertrouwen heb in de mensen die ze uitreiken. Niet nadat Oudste in september met de ID van een 17-jarige buurjongen zo'n polsbandje kreeg uitgereikt. Terwijl hij niet eens op de buurjongen lijkt! Oudste is groot en breed van postuur en zou best voor een 17jarige kunnen doorgaan. Tot mijn verbazing deed hij het polsbandje de volgende dag spontaan af. (Ik geloof niet dat ik dat zelf had gedaan op die leeftijd. Maar ja, in onze tijd maakte ook niemand zich druk over de ontwikeling van onze hersenen) Ik vind dat Oudste wel verstandig is. En ik geloof niet dat het helpt om hem alles te verbieden. Daar krijg je stiekeme praktijken van. Dus op hoogtijdagen mag hij best een biertje van ons drinken. Hoewel het wel vreemd blijft, een kind van mij die zo 'zonder handjes' de wereld instapt.

De eerste paar keren dat Oudste laat thuis kwam, was ik nog op, of in ieder geval gewoon wakker. Toen ik een keer een vroege dienst had, sommeerde ik Prins om op te blijven. (Dat deed ie trouw. Tenminste.. Hij hield zijn ogen niet open, maar bevond zich bij thuiskomst van Oudste op de bank in de woonkamer) Van de week was Prins zelf aan de boemel, ik had vroege dienst en Oudste was op pad. Dat was een onmogelijke combinatie. Ik ben maar naar bed gegaan om 0.00 uur. Mijn wekker ging tenslotte weer om 5.15 uur. En ik heb Oudste niet thuis horen komen! Blijkbaar heb ik zelf ook een ontwikkeling doorgemaakt. Minder blij was ik toen ik werd wakker gebeld door Prins die buiten voor de deur stond en er niet in kon omdat Oudste alles een beetje te goed op slot had gedaan. (Het was een uur of twee voordat mijn wekker ging) Maar goed: Oudste heeft wel zoveel verantwoordelijkheidsbesef dat hij alle lampen uit doet en de deuren stevig op het nachtslot doet, en da's mooi!

Gisteren was het weer een dag van Het Grote Loslaten. Oudejaarsnacht om twee uur vertrok hij naar De Keet om het nieuwe jaar te vieren. Overdag gingen ze alle ouders van de jongens van De Keet af. Onder het genot van wat rotjes natuurlijk en er was ook een melkbus in het gezelschap om carbit te schieten. De hele dag hoorden we niets van Oudste en ook zijn telefoon stond uit; batterij leeg. Ik was eigenlijk al pislink, omdat Oudste zijn gangetje maar gaat en zich niet druk maakt om zijn ouders in te lichten hoe en wat, zo dacht ik. Er kwam een sms, hij leende een telefoon an een vriendje: Tussen 16 en 17 uur zouden ze hier arriveren. Toen ze kwamen, was Oudste de onschuld zelve: Met opgetrokken schouders en wenkbrauwen schoof hij alle schuld op zijn lege batterij. Ik mopperde nog was over batterij op tijd opladen als je de hele dag weg gaat, maar de boosheid ebde alweer weg, eigenlijk. Alle mannen (en een paar aangesloten dames) gaven ons een hand en tjonge, wat zullen wij een gelukkig nieuwjaar hebben, na zo veel wensen na elkaar. De schoenen werden keurig netjes uitegedaan in de garage.

Nadat ze hier binnen wat gedronken en gegeten hadden, gingen ze hier voor het huis carbit schieten. Oudste had het al snel bekeken en zat binnen voor het raam te kijken. Hij had zelfs het raam op een kiertje gezet zodat hij niets van het geluid zou missen. (Alsof je carbit niet zou kunnen horen) Toen ik even later naar binnen liep om te vragen waarom hij hier zat, meldde hij dat ze al een waarschuwing hadden gehad van de politie en dat hij geen zin had in een boete. Mijn moederhart zwol van trots! Langzaam druppelden de heren weer binnen en hebben ze hier nog een tijdje bij ons in de kamer gezeten. Ik vond het ontzettend gezellig, al die testosteronbommetjes in de kamer. Die volkomen frank en vrij hun mening ventileerden en met elkaar spraken alsof er geen volwassenen bij zaten. Die ons betrokken in het gesprek en plezier maakten. Wij hebben gelijk maar een voorstel gedaan om eens een soort van 'Ouderavond' te houden bij de keet. Het voorstel werd niet meteen afgewezen, dus wie weet komt het er dit jaar nog van. Na een uurtje vertrokken ze weer, op naar de volgende ouders. Om 23 uur kwam er een berichtje van Oudste: Of het goed was dat hij 'nog even' naar de Keet ging. Nou, nee dus. Er zijn grenzen. Hij kwam hierop direct naar huis.

Het was een woelig begin van het nieuwe jaar voor hem. Een jaar waarin naar alle waarschijnlijkheid veel gefeest zal gaan worden. Een jaar waarin hij zich meer en meer van ons los zal maken. Prima. Geniet maar, Oudste. Zorgen zullen later vanzelf op je pad komen.



*In vroeger tijden gold bij bruiloften en andere speciale gelegenheden een bijzonder gebruik: het meuten. Als het gezelschap feestgangers van de ene buurt naar de andere wilde, kon het gebeuren dat er eerst maar eens gemeut moest worden. De toegangsweg werd dan versperd met een boomstam. Daarachter stonden buurtgenoten met versierde bezems te wachten. De andere partij kreeg de opdracht eerst maar eens wat aan te bieden en te laten horen, voordat de weg vrijgegeven werd