Ik ben verdrietig om haar sterven, maar ik ben meer verdrietig om het leven dat ze moest leiden.
Wat een bizarre werkdag.
Een dag waarop professie en gevoel geen scheiding hadden.
Een dag waarop je alle emoties zag en voelde die er zijn.
Een dag waarop je wist dat je zou starten met 30 warme bewoners, en zou eindigen met 29 warme en 1 koude.
Een dag waarop je steun gaf en vond bij je collega's.
Een dag die je nooit zult vergeten.
Dag Marijke. Ik hoop dat je dartelen zult.
Och wat verdrietig,
BeantwoordenVerwijderensterkte!
Wat een mooie woorden voor Marijke. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat verdrietig.... Mooi omschreven!
BeantwoordenVerwijderenWat naar. En wat mooi beschreven.
BeantwoordenVerwijderenSterkte!