Herfstvakantie, hoera!

Oudste had vandaag een duidelijke hangdag. Hij had gisteren de héle dag gewerkt, voor het eerst in zijn werkzame leven. Zijn baas heeft het wel goed begrepen met die jonge gozertjes, en hij mocht niet eerder dan morgen terug komen. Nu krijgt Oudste sinds zijn dertiende jaar kleedgeld. In den beginne was hij daar helemaal lyrisch over, want: "Wow! Kléédgeld! Voor mij alleen! Jeuh!" Inmiddels heeft hij wel begrepen dat het helemaal niet zo gek was toen moeders alles nog voor hem betaalde.

Hij is altijd al een winkel-liefhebber geweest. Toen hij nog een klein zesjarig Oudste-tje was, gingen we op een koopavond winkelen voor zijn kleine broertje die bijna jarig was. Hij vond het fantástisch! Winkelen, terwijl het al een beetje donker was! Met al die lichtjes in de stad! Hij genoot! Dat hij zelf ook nieuwe kleren kreeg was natuurlijk mooi mee genomen. Maar niet het voornaamste ding waarom hij zo genoot. Het was gewoon het gevóel. "Nee mam, pas jij dat truitje nog maar even, ik wacht hier wel op jou!" Onvoorstelbaar vond ik het toen, maar sindsdien is hij helemaal verkocht.

Terug naar het kleedgeld: Wij zijn hier mee gestart om hem de waarde van geld te leren kennen. Of in ieder geval: een poging toe te doen. Zijn zakgeld kwam gewoon op zijn bankrekening en daar kon hij uiteraard gewoon bij. Het kleedgeld kreeg hij handjecontantje, maar dit bewaarden wij altijd wel voor hem. In de kluis. Hij hield nauwkeurig bij hoeveel hij 'al' had, voor zover er sprake kan zijn van 'al' als je € 25,- per maand krijgt. Daar doe je natuurlijk helemaal niéts mee. Maar goed: Oudste leek het na drie maanden achtereen alles er door heen jassen wel begrepen te hebben: wie wat bewaart die heeft wat, en hij begon zijn kleedgeld op te sparen. Eens in de zoveel tijd, als Oudste weer iets nieuws nodig heeft, gaan we samen winkelen. Dat is altijd erg leuk. Niet dat we dan diepgaande gesprekken hebben, maar winkelen is iets wat we allebei leuk vinden, en dingen die we allebei leuk vinden zijn de laatste jaren steeds schaarser geworden. Natuurlijk weet Oudste ook wel dat er altijd wel iets aan de strijkstok van Moeders blijft hangen, en ik weet dat hij dat weet, maar dat mag de pret niet drukken. Ik bedoel: Van € 25,- per maand kun je niet én spijkerbroeken, én t-shirts, én hippe bloesjes, én longsleeves, én wintertruien én (minstens) twee paar schoenen, én ondergoed, én sokken, én een winter - en zomerjas kopen.

Ons idee is: Je leert pas met geld omgaan als je het hebt. En Oudste heeft dit wonderbaarlijk goed opgepakt. Het kleedgeld opsparen doet hij goed, en nu hij door zijn baantje ook wat geld verdient, kan hij zichzelf helemaal bedruipen. Hij is in de zomer meerdere dorpsfeesten afgeweest, en heeft daarvoor -afgezien van zijn zakgeld- geen cent van ons daarvoor gehad. De talloze verjaardagsfeestjes: idem dito. Een maand geleden kon hij via een maatje aan goedkoop (legaal) vuurwerk komen; heeft dit besteld en krijgt dat straks op de 'normale' tijd aangeleverd. Dit heeft hij bij ons gemeld, wij hebben ons er niet te veel tegenaan bemoeid. Hij moest het uiteraard wel vooruit betalen. Hij heeft een gokje gewaagd en ons (ná de bestelling) gevraagd of wij dit konden voorschieten. Dit hebben we geweigerd: "Jij bestelt vuurwerk, dan moet je ook de consequenties aanvaarden." "Ja maar, die jongen moet het óók al betalen." "Dat is jouw probleem." Hij heeft even peentjes gezweet, wat meer gewerkt, kon ook even niet zoveel lekkere dingen kopen, maar hij heeft wel zijn 'schuld'  ruim op tijd afgelost. Ik ben zo trots op dat joch! Ik heb het idee dat hij de waarde van geld best wel enigszins in het snotje heeft, en goed nadenkt voordat hij het uitgeeft.

Met ingang van deze maand krijgt hij ook zijn kleedgeld op zijn rekening gestort. Ik vertrouw hem daar wel mee, en lukt het niet, kunnen we het altijd nog weer anders doen. Afgelopen weekend stortte ik zijn opgespaarde kleedgeld plus kleedgeld van deze maand op zijn rekening. Ook deed ik er wat extra bij, omdat ik vind dat hij dat wel verdiend heeft. Nu voelt hij zich een Echte Gooische Jongen. Hij vroeg of het een goed idee was dat hij zou gaan pinnen, zodat hij kon zien wat hij nog had en dus wist wat hij nog kon uitgeven. Ik juichde dat van ganser harte toe, want pinnen is en blijft een beetje een 'blind' ding. (Note to self: Opletten dat hij niet met een dikke portemonnee naar zijn werk gaat morgen!")

Omdat ik mijn vakantie ook goed wilde besteden, heb ik de schilderskwast maar weer eens ter hand genomen, en een klus opgepakt die al zes jaar op me ligt te wachten: De gang / overloop / zolderoverloop. Oudste was de hele dag al een beetje rond aan het hangen, verveelde zich een beetje. Op zich al best bijzonder, want Oudste is een nogal ehm.. uithuizig type. Vanmiddag om 15 uur bedacht hij zich het volgende: "Zeg mam, als Jongste klaar is met zijn post, kunnen we dan niet even naar Grote Stad om kleren te kopen?" (Jongste heeft ook kleren nodig) Picture this: Ik sta in mijn ouwe schilderskloffie, mijn haar niet gedaan, met het puntje van mijn tong uit mijn mond zéér secuur een knap staaltje schilderkunst weg te geven. Ik was net lekker op dreef, had er plezier in gekregen ondanks dat ik behoorlijk tegen deze klus heb opgezien. Oudste wéét dat ik graag met hem ga winkelen. Niet alleen omdat ik zelf zo graag winkel, maar het is altijd wel een soort van geluksmomentje voor mij. Hij speelt daar nauwkeurig op in, komt met allerlei argumenten waarom het er niet meer van komt deze week dat we alledrie kunnen (en heeft nog gelijk ook..! Aaargh!) en dat Nú toch écht het ultieme tijdstip is om dit te gaan doen. En écht: Ik overweeg serieus om mijn kwast neer te gooien waar ik sta, mijn gewone kleren aan te doen, een lik gel/schuim/wax in mijn haar te smeren en met hem en zijn broertje op pad te gaan.

Gelukkig kom ik bijtijds bij zinnen: Ik zou halverwege moeten stoppen, en het zou ons hele dagritme (voor zover daar in de vakantie sprake van is) in de war schoppen. Nu ben ik niet zo'n StructuurMiep, maar om alles nu om te gooien om twee uurtjes te kunnen gaan winkelen... Nee. Niet zo Ad-Hoc in ieder geval. (of ben ik toch meer StructuurMiep dan ik dacht?)

De enige overgebleven mogelijkheden deze week zijn de donderdag-namiddag/ vroege avond of koopzondag. Die tweede valt voor mij meteen al af, want ik word gillend gek op die Koopzondagen. Donderdag kan Jongste alleen niet mee, omdat hij dan moet trainen, en het moet wel heel gek gaan wil hij dát afzeggen. Maar Jongste is ook minder van het winkelen dan Oudste, en die kan nog wel een weekje wachten, zei die. Dus gaan Oudste en ik donderdagmiddag naar de Grote Stad om kleren te gaan kopen. Ik heb d'r zin an!

Opmerking: Wie denkt dat het in de family runs, dat goed met geld omgaan, heeft het mis, want Jongste heeft een aanzienlijk deel van zijn verjaardagsgeld uitgegeven aan snoep, en andere lekkernijen. Waarop ik nijdig zijn pinpas doorknipte en zijn verjaardagsgeld in de kluis opborg. Nondeju, wel hier en gunder, duizend bommen en granaten! Leermoment. Voor beide partijen.