Veertig!

Vandaag ben ik veertig geworden. Véértig! Wow. Dus eigenlijk is "later als ik groot ben', nu toch wel echt begonnen. Denk ik. Ik vind veertig een mooie leeftijd. Echt. Het voelt nog wel een beetje raar, de woorden "Ik ben veertig" uit mijn mond, maar het past me als een jas. Het lijkt wel of ik zo langzamerhand de rust en de wijsheid heb gevonden. *kuch* In ieder geval maak ik me niet meer zo druk wat anderen vinden en zeggen. Wat heerlijk is dat. Ik ben ik, en als het je niet aanstaat: aju!

'Vroeger' was de mening van anderen veel belangrijker voor me. Ik sloeg op slot als ik het idéé al had dat mensen me niet moesten. (wat de helft van de tijd gewoon niet eens het geval was, maar goed) Ik dacht te veel na, maakte me druk over futuliteiten. En de bewijsdrang is nu ook wel weg. Ik heb natuurlijk nog wel ambities, maar ik waardeer ook meer wat ik heb. En dat is een prachtig gevoel.

'Vroeger' was ik na twee jaar wel weer uitgekeken: Prins en ik gingen samenwonen, na twee jaar trouwden we. Een jaar later kwam Oudste, twee jaar daarna kwam Jongste. Weer twee jaar later gingen we scheiden, ik begon een studie, ik zocht een baan. Na drie jaar in die baan zocht ik een andere baan. Een jaar later weer een andere baan. Een half jaar daarna wéér een andere baan. Prins en ik kochten samen een huis, ik begon een studie. Ondertussen zocht ik weer een andere baan. Ik rondde mijn studie af, en ik heb nog steeds geen andere baan. (Ben wel bezig natuurlijk, maar als het niet wat wordt: ook goed) Ik word al moe als ik aan die drukke periode denk, eigenlijk. Soms moet je gewoon ook blij zijn met wat je hebt. Niet dat je moet inkakken, maar die bewijsdrang isd dus (gelukkig) weg. Dat geeft een hoop rust.

Toen ik dertig werd, gaf ik een feestje in de kroeg. Wat erg gezellig was, hoor, daar niet van. Maar ik was wel druk met opletten of iedereen het wel naat zijn zin had. Ik sjouwde heen en weer tussen volleybalteam, vriendinnetjes, familie en collega's. De avond was voorbij voor ik er erg in had, en ik had er zelf niet eens zo van genoten. Jammer..! Dit 'kroonjaar' doe ik het anders: Ik ga vanavond lekker uit eten met de mannen, en wie zaterdag zin heeft om te komen is van harte welkom. Gewoon hier, thuis. Ik  heb vanmorgen eerst heerlijk uitgeslapen: de mannen waren al vertrokken toen ik ontwaakte. Voorheen vond ik dat niet horen: Niet leuk als je elkaar dan pas na werk of school ziet. Nu ist goed: Niemand hier in huis is op zijn best 'smorgens, iedereen redt zich en de feestvreugde wordt niet verhoogd, zo 'smorgens vroeg. De dag is nog lang genoeg.

Ik word wel ontzettend blij van de sms-jes, de verrassingspakketjes in de brievenbus, de smsjes en de krabbels. Heerlijk, te weten dat mensen aan je denken! Ook al zit ik hier in mijn eentje, Remy-punten te sparen, ik voel mij ontzettend jarig en: Ontzettend veertig!