Jongens van dertien

Vandaag wordt hij ein-de-lijk dertien jaar. Zoals hij elk jaar ein-de-lijk jarig is. Want hij is de jongste van de klas. Altijd al geweest. 1 oktober was altijd de grens van het door laten gaan naar het volgende jaar in groep 1. Omdat hij aardig mee kon komen, ging hij door. Elk jaar hebben Prins en ik de overweging gemaakt: Is het wijs hem over te laten gaan? Of is het wijzer om hem te laten doubleren? Elk jaar is hij op advies van juffen en meesters over gegaan. Omdat hij het nog steeds heel goed kon behappen. Maar elk jaar had hij ook last van het opnieuw starten in een klas hoger. Dat was altijd een zware tijd voor hem. (Voor ons dus ook) Tot zijn verjaardag is het elk jaar ploeteren geweest. Wanneer zijn verjaardag dan weer geweest was, en hij de zelfde leeftijd had als zijn klasgenootjes, kon hij weer verder.

Jongste is altijd een bijtertje geweest. Veel bewijsdrang ook. Jongste in de klas, jongste in het gezin, en ook de jongste aan mijn kant van de familie. Nadrukkelijk aanwezig, nooit rust in zijn gat. Hard stemgeluid ook. Hij deed regelmatig mee met harloopwedstrijden. En werd vaak eerste, eindigde nooit lager dan derde. Dat is in het begin leuk, maar dat was later gewoon echt niet leuk meer. Als je je zelf zo voorbij loopt (letterlijk), vergeet je nog wel eens op te letten hoe je je voelt. Die bewijsdrang is tegenwoordig minder. Hij heeft meer rust gevonden. Soms denk ik wel eens: te veel rust. Is vaak thuis, en is dan vrij passief. Niet wat bij hem past, eigenlijk. Maakt zich druk om wat anderen van hem vinden. Voelt zich snel 'minder' dan een ander. Ik hoop dat hij de balans weer kan vinden. De balans tussen doorbijten en rust hebben. Dat hij een manier vindt om weer vol vuur de wereld in te stappen, zonder zich druk te maken wat een ander van hem vindt. Hij lijkt nu de laatste weken wel weer iets van dat vuur terug te vinden. Gaat er meer op uit, lijkt meer te genieten.

Lieve Jongste, ik wens je een prachtig nieuw levensjaar toe, waarin je goede ervaringen op kunt doen, je verder ontwikkeld en je bovenal veel zult genieten. Leuke dingen doen is zo belangrijk, de zorgen komen later vanzelf. Daar hoef je niets voor te doen. Laat die zorgen maar aan je ouders over en heb plezier! Ik hou gruwelijk veel van je..!

Je moesje.