Lief!

Vaak hoor je klagen over de normen en waarden van tegenwoordig. Ik kom dit uiteraard ook tegen, maar ga altijd wel eerst uit van het goede van de mens. En ik denk dat velen met mij dat ook wel doen. Bovendien denk ik niet dat dit persee iets van 'tegenwoordig' is; ook vroeger had je horken. En ja, ik weet ook wel dat de kinderen van tegenwoordig mondiger zijn, en dat de patienten zich niet meer met een kluitje in het riet laten sturen door artsen. Ze googlen wat af, en ik snap heus dat dit niet altijd even wenselijk is voor de artsen, want lastig plus dat het gegooglede niet altijd even betrouwbaar is. Kinderen die mondiger zijn: ik zie er geen kwaad in. Wat was er prettig aan : "Omdat ik het zég?" Onze ouders, of misschien de ouders daarvóór meer, hadden het maar gemakkelijk met makke kinderen die je maar een blik hoefde te werpen en dat ze dan meteen stil waren. Of het ook een leuke sfeer met zich mee bracht, betwijfel ik. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat kinderen maar zo alles moeten mogen zeggen, begrijp mij goed: Ik heb er twee thuis die ik soms wel met de koppen tegen elkaar kan slaan eens moet berispen om de taal die ze uitkramen. Aan mij de schone taak om ze hier ook normen en waarden in bij te brengen. (Hoewel ik niet weet of dat nog wel gaat lukken, máár: Ze zijn buitenshuis tenminste wel beleefd en dat is ook wat waard)
Voordringen bij de kassa: Ik maak het allemaal mee. Maar negen van de tien mensen wachten gewoon netjes op hun beurt. Alleen die éne blijft wat langer in je geheugen staan. En ik weet ook nog toen ik een klein Evelyntje was, en er ook onwelriekende grijze dames en heren zich langs mij heen wrongen bij de bakker. Nee, dan ben je pas beleefd, als je een kind aan de kant schuift om twee minuten eerder thuis te zijn. En dat, lieve mensen, is al heul, heul lang geleden. Dus vroeger was echt niet alles beter!

Hoe kom ik hier nu allemaal bij? Nou. Ik was vanmiddag bij de plaatselijke AH. Ik moest nog wat kleine dingetjes hebben voor het weekend. Grote boodschappen hoefde ik nog niet speciaal te hebben, maar gewoon, iets lekkers voor de koffie en uiteraard wat gezonde dingen als melk, fruit, chocolade en groente. Nu hebben ze sinds vorige week een voetbalplaatjesactie. Ik ben niet van de voetbal, alleen als het mijn eigen mannen betreft, maar dáár zit het hem nu juist: Ze hebben van alle leden van de voetbalvereniging waar de Mannen bij zitten, foto's gemaakt en daarvan zijn nu voetbalplaatjes gemaakt. Zo leuk! Nu kom ik alleen zelden bij Albert Heijn. Alleen dus eigenlijk om wat kleine dingetjes te halen nog die ik vergeten was. Ik kreeg dus maar 2 pakjes, maar dat mag de pret niet drukken, we krijgen ze vast wel op één of andere manier vol. (Hoop ik) Jammer is dat Prins na vijf jaar leiderschap deze taak heeft neergelegd sonds dit seizoen en dus niet meer op die plaatjes staat. (Of zouden ze speciaal gewacht hebben tot hij weg was??)

Ik liep met mijn karretje naar de auto, kwam ondertussen een kennis tegen, kletste even, laadde de boodschappen in, en bracht het karretje terug. Komt er een auto aanrijden met een dame die ik niet ken, maar net in de rij achter mij bij de kassa had gezien. Ze doet het raampje naar beneden, en vraagt: "Wil jij nog voetbalplaatjes hebben?" Nou! Dat vond ik zó aardig! Helemaal toen ik zag dat ze er speciaal een rondje voor reed op de parkeerplaats, omdat ik net bij de uitgang stond, en zij er dus weer opreed om mij die plaatjes te geven. Geweldig! Iemand die mij helemaal niet kent, en zo'n moeite daar voor doet. Ik vind het geweldig! Ik zeg: de wereld is niet rot! Het zijn de rotte appels die het hardst stinken en dus de meeste aandacht vragen. Ik word in ieder geval heel erg blij van dit soort acties van lieve mensen!